[ad_1]
وقتی 70 سال پیش ادموند هیلاری و تنزینگ نورگای شرپا برای اولین بار به قله اورست صعود کردند، راه را برای هزاران کوهنورد خارجی هموار کردند تا بتوانند راه آنها را دنبال کنند.
سفر هشت روزه به کمپ اصلی اورست یکی از محبوب‌ترین سفرهای چند روزه در نپال است که هر ساله ده‌ها هزار کوهنورد این مسیر را طی می‌کنند.
دهکده های کشاورزی کوچکی بودند که در سال 1953 اکسپدیشن بریتانیا از آنجا عبور کرد و از آن زمان به مراکز توریستی با هتل ها، چایخانه ها و فروشگاه های لوازم خانگی تبدیل شد و معیشت جوامع محلی را تقویت کرد.
در بسیاری از خانه ها، سه نسل در کوهنوردی کار پیدا کرده اند، شغلی بسیار پردرآمدتر از کشاورزی یا گله داری.
این کار بنا به تعریف خطرناک است، اما برای یک فصل کوهنوردی حدوداً سه ماهه، یک راهنمای باتجربه می تواند تا 10000 دلار درآمد داشته باشد که چندین برابر میانگین درآمد سالانه کشور است.
شرپاهای دیگر و اعضای جامعه هیمالیا رستوران‌ها و مهمان‌خانه‌هایی را افتتاح کرده‌اند که در امتداد مسیر پول اورست قرار دارند.
راهنمای کوهستانی کهنه کار پوربا تاشی شرپا در خومجونگ، روستایی در حدود 10 کیلومتری (6.2 مایل) از کمپ اصلی متولد و بزرگ شد.
او با تماشای رفتن پدر و عموهایش به کوه برای کار بزرگ شد و به زودی به آنها در اکسپدیشن پیوست و در نهایت 21 بار قبل از بازنشستگی به اورست صعود کرد.
او گفت: «قبل از این فقط تعداد کمی از اکسپدیشن ها وجود داشت، اما اکنون تعداد زیادی از آنها هر سال است.
«به معنای افزایش درآمد است. این به بهبود سبک زندگی در اینجا کمک کرده است. خیلی چیزها تغییر کرده است.»
از زمانی که اولین تیم های بریتانیایی در دهه 1920 برای صعود به اورست اقدام کردند، کوهنوردان نپالی که عمدتاً از قومیت شرپا بودند، در کنار آنها بودند.
شرپاها مترادف با راهنمایی در ارتفاع بالا شده اند زیرا آنها به ستون فقرات یک صنعت چند میلیون دلاری تبدیل شده اند و خطرات زیادی را برای حمل تجهیزات و غذا، تعمیر طناب ها و تعمیر نردبان ها متحمل می شوند.
اکسپدیشن های محلی دیگر کمانچه دوم آژانس های سنگنوردی خارجی نیستند، اما اکثر مشتریان پولی را به نپال می آورند.
و نسل جوانی از کوهنوردان نپالی به آرامی در حال ظهور است.
راینهولد مسنر، کوهنورد مشهور ایتالیایی در مصاحبه ای در سال 2021 به خبرگزاری فرانسه گفت که بالا رفتن از نردبان سزاوارانه بود.
او گفت: «این یک تکامل است. و همچنین برای اقتصاد آینده کشور مهم است.»
“هدیه از کوه”
اولین صعود به اورست توجه جهانیان را به نپال جلب کرد و کوه های آن از آن زمان ماجراجویان و گردشگران را مجذوب خود کرده است.
به گفته لیزا چوگیال، نویسنده سفر، این نقش مهمی در برندسازی نپال به عنوان یک مقصد داشته است.
او گفت: «از طریق کووید و زلزله و همه شکست‌های دیگر، شورش‌هایی که نپال در طول دهه‌ها متحمل شده است، کوهنوردی واقعاً دوام آورده است.
منطقه خومبو سالانه پذیرای بیش از 50000 گردشگر است.
مینگما چیری شرپا، رئیس شهرداری محلی، گفت: “این هدیه کوهستانی است و ما اولین اجلاسی را داریم که باید از گشودن این منطقه برای گردشگری تشکر کنیم.”
به همین دلیل آموزش و امکانات مدرن به اینجا آمده است.»
هیلاری برای کمک به جامعه‌ای که با آن کار می‌کرد، بودجه اولین مدرسه منطقه در خمجونگ را تأمین کرد و گفته می‌شود که خودش برای کمک به ساخت آن، الوار کشیده است.
یکی از اولین شاگردان او، آنگ تسرینگ شرپا، اکنون صاحب یک شرکت اعزامی است.
او گفت: امروز شرپاهای جوان به دلیل کوهنوردی تحصیلات عالی دارند. موجی از رونق اقتصادی را به همراه داشت.
بیش از 10 درصد از نپالی ها در صنعت گردشگری مشغول به کار هستند و دولت امسال بیش از 5 میلیون دلار از هزینه های مجوز اورست را به عنوان رکوردی از ورود جویندگان قله جمع آوری کرد.
تنزینگ چوگیال شرپا، 30 ساله، که پدربزرگش کانچا شرپا بخشی از اکسپدیشن 1953 بود، یک متخصص یخبندان است و گفت که تحصیل فرصت هایی را برای شرپاهای جوان باز کرده است.
“یک شرپا اکنون می تواند یک دکتر، یک مهندس یا یک تاجر باشد، هر چه که بخواهد. این خیلی خوب است.»
و اگر بخواهند کوهنورد باشند، می توانند.»
[ad_2]