“در یک کوره داغ”: امواج گرمای هند آسیب پذیرترین افراد را تحت تاثیر قرار می دهد | اخبار بحران آب و هوا

موج گرمای مکرر در دهلی نو، پایتخت هند، مامتا، کارگر ساختمانی را در حالی که در یک روز طاقت‌فرسا 12 ساعته زحمت می‌کشد و عرق می‌ریزد، قربانی کرده است.

«در بعد از ظهر وضعیت وحشتناک است. مامتا از سایت کاری خود در منطقه چاترپور دهلی به الجزیره گفت: «احساس می‌کنی در کوره داغی هستی». کار کردن در این گرما خیلی سخت است… اما خانواده من به درآمد من بستگی دارد.»

اداره هواشناسی هند (IMD) در 22 مه هشدار موج گرما را برای دهلی نو و همچنین ایالت های همسایه اوتار پرادش و هاریانا صادر کرد.

دمای هوا در برخی از مناطق پایتخت که بیش از 20 میلیون نفر جمعیت دارد، اخیراً به 45 درجه سانتیگراد (113 درجه فارنهایت) رسیده و آن را به یکی از گرم ترین روزهای سال تبدیل کرده است.

طبق گزارش IMD، سال 2023 با حداکثر دمای 29.5 درجه سانتیگراد (85.1 فارنهایت) گرمترین فوریه از سال 1901 تاکنون بود.

IMD اعلام کرد که دمای هوا کاهش می یابد زیرا بارش باران در مناطقی که موج گرما دارند پیش بینی می شود و تسکین بسیار مورد نیاز را فراهم می کند. با این حال، او هشدار داد که هوای گرم تر در هفته ها و ماه های آینده در پیش است.

آدیتیا پیلای از مرکز تحقیقات سیاست (CPR) به الجزیره گفت: هند همیشه کشوری گرم بوده است و گرمای شدید یک واقعیت زندگی است.

وی با اشاره به تغییرات اقلیمی و افزایش دما به عنوان محرک های اصلی این افزایش گفت: اما تعداد روزهای بسیار گرم و موج گرما که روزهای گرم متوالی هستند در سراسر کشور در حال افزایش است.

مطالعه‌ای که اوایل این ماه منتشر شد نشان داد که موج گرما در کشورهای جنوب آسیا از جمله هند، بنگلادش و تایلند به دلیل بحران آب‌وهوایی 30 برابر بیشتر شده است.

ملاحظات بهداشتی

امواج گرما علاوه بر ناامیدی و ناراحتی ناشی از کار در دمای بالا می تواند منجر به مشکلات سلامتی و حتی مرگ شود.

در ماه آوریل، 13 نفر بر اثر گرمازدگی در ایالت ماهاراشترا پس از اینکه حدود یک میلیون شرکت کننده ساعت ها در زیر نور خورشید منتظر مراسم اهدای جوایز بودند، جان باختند. از سال 2010، حدود 6500 نفر بر اثر بیماری های ناشی از گرما جان خود را از دست داده اند.

مامتا، کارگر ساختمانی، گفت که گاهی اوقات به دلیل رطوبت احساس خستگی می کند و از سردردهای مکرر رنج می برد.

دیگامبار بهرا، یک متخصص ریه برجسته در هند، می گوید که مشکلات رایج مرتبط با امواج گرما شامل کم آبی بدن، خستگی و از دست دادن الکترولیت ها است.

وی گفت: مشکلات دیگری مانند آسیب کلیه وجود دارد. وی خاطرنشان کرد: افرادی که در فضای باز کار می کنند باید اقداماتی مانند مایعات و الکترولیت های کافی مانند گلوکز را رعایت کنند و از قرار گرفتن در معرض مستقیم نور خورشید خودداری کنند.

بهرا گفت: در طول موج گرما، اورژانس‌های بیمارستانی مرتبط با گرمازدگی و خستگی به‌ویژه در بین افرادی که بیماری‌های مزمن را تحمل می‌کنند و بیشترین آسیب را دارند، افزایش می‌یابد.

“مجازات بیچاره”

مامتا، مادر دو فرزند، گفت که علت مشکلات او این است که شوهرش به دلیل مشکلات سلامتی نمی تواند در گرما کار کند. “نمیتونم کار رو از دست بدم… کار کردن تو گرما مثل شکنجه میمونه… اما هر چقدر هم که گرم بشه باید برم بیرون.”

مامتا که اصالتاً اهل ایالت شمالی اوتار پرادش است، گفت که به دنبال دستمزد بهتر به دهلی نو نقل مکان کرد. او در حال حاضر 5-6 دلار در روز درآمد دارد.

یکی دیگر از ساکنان دهلی، محمد سلیم خان، که 13 ساعت در روز به عنوان جوشکار کار می کند، نیز گفت که چاره ای جز ادامه تلاش در گرمای بالقوه مرگبار ندارد.

پدر سه فرزند که روزی 4-5 دلار درآمد دارد، می گوید: «چه سرد باشد چه گرم، من نمی توانم در خانه بمانم.

خان، 50 ساله، گفت که در حالی که کار در خارج از منزل یک تلاش خسته کننده است، اما آرامش کمی برای او در خانه وجود دارد.

ما یک کولر هوا در خانه داریم، اما در رطوبت بالا خوب کار نمی کند. شب‌ها سخت است و خواب سخت است.» وی با بیان اینکه خانه‌اش تهویه هوا ندارد، افزود

این جوشکار در یک آپارتمان دو اتاقه فرسوده در سیلامپور – یک شهرک کم درآمد با ساختمان های نزدیک در منطقه شاهدارا در شمال شرقی دهلی – با همسر و سه فرزندش زندگی می کند.

خان گفت: «فقط فقرا در چنین شرایط جوی شدید بیشترین مجازات را می‌گیرند.

افزایش دمای کره زمین

آدیتی موکرجی، مدیر تأثیرات تغییرات آب و هوایی در گروه مشورتی تحقیقات بین‌المللی کشاورزی (CGIAR)، گفت که اگر کاهش “شگفتی” در انتشار گازهای گلخانه‌ای وجود نداشته باشد، موج گرما ادامه خواهد داشت و فقیرترین افراد جامعه را تحت تاثیر قرار می‌دهد.

او آخرین گزارش هیئت بین دولتی تغییرات آب و هوا را برجسته کرد که می گوید برای حفظ سیاره در مسیر افزایش دمای جهانی 1.5 درجه سانتی گراد (2.7 فارنهایت) تا پایان قرن، انتشار کربن باید 45 تا 50 درصد کاهش یابد. تا سال 2030

موکرجی گفت: “با این حال، نه تنها انتشار گازهای گلخانه ای کاهش نمی یابد، بلکه در چند سال گذشته پس از کندی موقت به دلیل کووید، در سطح جهانی افزایش یافته است.”

توافقنامه پاریس در سال 2015 که توسط بیش از 190 کشور تصویب شد، خواستار محدود کردن افزایش دمای جهانی به 1.5 درجه سانتیگراد برای محدود کردن بدترین اثرات تغییرات آب و هوایی است.

موکرجی گفت که اگرچه بسیاری از شهرهای هند برنامه‌های اقدام گرمایی داشتند، اما تحقیقات نشان داد که این برنامه‌ها تا حد زیادی ناکافی بوده یا به درستی اجرا نشده‌اند. تجزیه و تحلیل 37 طرح اقدام فدرال و منطقه ای گرما توسط CPR نشان داد که بسیاری از آنها شکاف های جدی دارند و آسیب پذیرترین جوامع اغلب پشت سر گذاشته می شوند.

موکرجی گفت: «از آنجایی که قرار گرفتن در معرض گرما، به ویژه دما و رطوبت بالا، می‌تواند باعث مرگ و میر و مرگ و میر بالا شود، بسیار مهم است که دولت‌ها با ارائه سرپناه‌های گرمایی به امدادرسانی به جمعیت‌های آسیب‌پذیر توجه ویژه داشته باشند.»

“برنامه ریزی شهری بهتر – مانند کاشت درختان بیشتر برای ایجاد سایه، به ویژه در محله های فقیرتر، زیرساخت های مسکن بهتر – همچنین به تضمین سازگاری بهتر با استرس گرمایی کمک می کند.”