[ad_1]
صادق زیباکلام در یادداشتی نوشت: اگر ما دست علی هزریان را که به خاطر دشمن بودن افتاده ، نگیریم و به او در قیام کمک نکنیم ، چرا روی پاهای خود اصرار داریم؟
صادق زیباكالا در یادداشتی نوشت:
در دو روز گذشته پرونده “علی هزریان” بیش از پنجاه بار برای من ارسال شده است. و بسیاری در صف می ایستند تا از اشتباه او سو take استفاده کرده و او را مسخره کنند! من بارها در دانشگاه ها با او بحث کرده ام. ما در دو قطب کاملاً مخالف یکدیگر قرار داریم. اما من معتقدم این یکی از فهمیده ترین و باسوادترین چهره های اصولگرایان است. بیش از سواد ، ادبیات و تربیت او مرا مجذوب خود کرد.
.
اما دلیل نوشتن من از قسمت دیگری است. چرا ما اینقدر بی اخلاق ، فرصت طلب ، بی رحم ، بی رحم و بی احترام هستیم؟ چرا منتظر می مانیم شخصی که در قطب سیاسی مخالف ما است مرتکب اشتباه شود تا بتوانیم روی سر او بیفتیم و او را له کنیم؟ من موافقم که اگر اشتباهی و اشتباهی در این امر رخ دهد ، متقابل بیست و دو است زیرا آنها از آن استفاده سیاسی می کنند. اما دوستان ، آیا بیست و سایر تریبون های دولتی معلمان اخلاق ما نیستند؟
.
در عوض پشیمان نیستیم که از مهاتما گاندی ، نهرو ، واسلاو هاول ، نلسون ماندلا ، محمد موساده ، مهدی بازرگان الگو بگیریم. آیا با دیگران با عصبانیت ، خشم ، عصبانیت و به اصطلاح نفرت انقلابی از افراط گرایان رفتار می کنیم؟
.
اگر ما دست “علی هزریان” را که به خاطر دشمن بودن افتاده است نگیریم و به او کمک نکنیم که بلند شود ، چرا روی پاهای خود اصرار داریم؟
.
حیف برای جامعه ای که نمونه سالهای جوانی آن گولامرضا تختی بود ، که با دانستن آسیب دیدگی شانه چپ دشمن روس خود ، دائماً از رفتن به شانه چپ خودداری می کرد. و او یک مدال جهانی را به پای “ایدئولوژی” می اندازد ، تا جایی که منتظر می ماند تا حریفش یک لغزش و نقطه ضعف پیدا کند تا آبرویش را ببرد و سرش را بزند!
.
کجا رسیدیم؟
صادق زیباکلام در یادداشتی نوشت: اگر ما دست علی هزریان را که به خاطر دشمن بودن افتاده ، نگیریم و به او در قیام کمک نکنیم ، چرا روی پاهای خود اصرار داریم؟
آخرین اخبار (khabarfoori.com)
صادق زیباكالا در یادداشتی نوشت:
در دو روز گذشته پرونده “علی هزریان” بیش از پنجاه بار برای من ارسال شده است. و بسیاری در صف می ایستند تا از اشتباه او سو take استفاده کرده و او را مسخره کنند! من بارها در دانشگاه ها با او بحث کرده ام. ما در دو قطب کاملاً مخالف یکدیگر قرار داریم. اما من معتقدم این یکی از فهمیده ترین و باسوادترین چهره های اصولگرایان است. بیش از سواد ، ادبیات و تربیت او مرا مجذوب خود کرد.
.
اما دلیل نوشتن من از قسمت دیگری است. چرا ما اینقدر بی اخلاق ، فرصت طلب ، بی رحم ، بی رحم و بی احترام هستیم؟ چرا منتظر می مانیم شخصی که در قطب سیاسی مخالف ما است مرتکب اشتباه شود تا بتوانیم روی سر او بیفتیم و او را له کنیم؟ من موافقم که اگر اشتباهی و اشتباهی در این امر رخ دهد ، متقابل بیست و دو است زیرا آنها از آن استفاده سیاسی می کنند. اما دوستان ، آیا بیست و سایر تریبون های دولتی معلمان اخلاق ما نیستند؟
.
در عوض پشیمان نیستیم که از مهاتما گاندی ، نهرو ، واسلاو هاول ، نلسون ماندلا ، محمد موساده ، مهدی بازرگان الگو بگیریم. آیا ما به اصطلاح با عصبانیت و کینه انقلابی افراطی با دیگران رفتار می کنیم؟
.
اگر ما دست “علی هزریان” را که به خاطر دشمن بودن افتاده است نگیریم و به او کمک نکنیم که بلند شود ، چرا روی پاهای خود اصرار داریم؟
.
حیف برای جامعه ای که نمونه سالهای جوانی آن گولامرضا تختی بود ، که با دانستن آسیب دیدگی شانه چپ دشمن روس خود ، دائماً از رفتن به شانه چپ خودداری می کرد. و او یک مدال جهانی به پای “ایدئولوژی” می اندازد ، وقتی منتظر می ماند تا حریف یک لغزش و نقطه ضعف پیدا کند تا آبرویش را بکاهد و سرش را بزند ، در آن موقعیت قرار می گیرد!
.
کجا رسیدیم؟
[ad_2]