سرکوب اعتراضات در گینه به خشم علیه ارتش دامن زد | اخبار نظامی

[ad_1]

با افزایش ناامیدی از دولت نظامی موقت، اعتراضات ضد دولتی در گینه شتاب بیشتری می گیرد.

با بوی تند لاستیک های سوخته در هوا، ماریا دیالو، ساکن کوناکری، به پاشیدن خون روی دیوار اشاره کرد و گفت برادر نوجوانش در جریان تظاهراتی در پایتخت علیه دولت نظامی گینه در 11 مه از فاصله نزدیک مورد اصابت گلوله قرار گرفت.

او بین گریه های آرام گفت: «من هرگز کسانی را که او را کشتند نمی بخشم.

او در حالی که کیسه‌ای از لباس‌های آغشته به خون را در دست گرفته بود که امیدوار است برای تحقیقات پلیسی که هنوز شروع نشده است مورد استفاده قرار گیرد، به یاد آورد که چگونه برادر شاگردش بوبکار، از ترس تظاهرات ضد دولتی، در خانه ماند و در مقابل توسط پلیس به ضرب گلوله کشته شد. خانه خانواده

سخنگوی دولت گینه به درخواست برای اظهار نظر پاسخ نداد.

بوباکار یکی از هفت نفری بود که در آن روز در این کشور غرب آفریقا کشته شد، زیرا تظاهرات ضد دولتی و درگیری‌های خشونت‌آمیز با نیروهای امنیتی در میان سرخوردگی از رهبران نظامی که بر بازگشت وعده داده شده به حکومت دموکراتیک نظارت می‌کردند، سرعت گرفت.

دود ناشی از سوزاندن لاستیک‌ها و سایر زباله‌ها از زمانی که افزایش قیمت سوخت اولین اعتراض بزرگ علیه دولت نظامی در ژوئن گذشته را برانگیخت، به یک منظره رایج در کوناکری پایتخت تبدیل شده است.

اعتراضات زیادی به دنبال داشت. حداقل 32 نفر در شورش های این ماه مجروح شدند و ارتش برای سرکوب تظاهرات برنامه ریزی شده هفته گذشته در پایتخت اعزام شد.

این آخرین مهار بود، زیرا خشم علیه دولت‌های نظامی که از سال 2020 در یک رشته کودتا در منطقه غرب و مرکز آفریقا قدرت را به دست گرفته‌اند، با افزایش ناامیدی از سرعت برنامه‌ریزی شده بازگشت به قانون اساسی، افزایش می‌یابد.

مقامات انتقالی در بورکینافاسو و مالی نیز به طور فزاینده‌ای نسبت به منتقدانی که شکست خود را در محافظت از شهروندان در برابر گروه‌های مسلح برجسته می‌کنند، دشمنی کرده‌اند، عاملی که به تسخیر نیروهای نظامی کمک کرده است.

در گینه، احزاب سیاسی اپوزیسیون ابتدا محتاطانه از کودتای سپتامبر 2021 که رئیس جمهور دیرینه آلفا کوند را برکنار کرد، استقبال کردند که باعث خشم برای تغییر قانون اساسی شد تا به او اجازه دهد برای سومین دوره نامزد شود.

اما روابط با سرهنگ مامدی دامبویا، رهبر دولت موقت، پس از آنکه احزاب اصلی مخالف انتقال 36 ماهه به انتخابات تصویب شده توسط پارلمان موقت در ماه مه گذشته را رد کردند، تیره شد.

دولت دامبویا در واکنش به این اقدام همه تظاهرات‌های عمومی را ممنوع کرد و از آن زمان به سرکوب مجموعه‌ای از اعتراضات خیابانی متعاقب آن پرداخته است که موجب سرزنش گروه‌های حقوق بشر و سازمان ملل شده است.

حداقل 24 نفر از ژوئن کشته و ده ها نفر از جمله فعالان برجسته، احزاب مخالف و گروه های جامعه مدنی بازداشت شده اند.

مقامات “قربانیان” را تایید کردند اما تعداد آنها را مشخص نکردند.

سلیمان باه، 34 ساله، ساکن کوناکری، گفت: «خونتای نظامی نمی تواند ما را امیدوار کند و سپس حتی بدتر از رژیمی که جایگزین کرده است عمل کند.» وی افزود که مردم می خواهند ارتش انتخابات را سازماندهی کند.

اکتبر گذشته، پس از آنکه کمیسیون اقتصادی کشورهای غرب آفریقا (ECOWAS) برنامه انتقال سه ساله خود را رد کرد و تحریم‌ها را اعمال کرد، دولت جدول زمانی انتقال خود را به دو سال کاهش داد.

عثمان گائوال دیالو، سخنگوی گینه گفت: “ما قصد داریم به تمام ضرب الاجل ها عمل کنیم.”

این امر نتوانست احزاب مخالف را آرام کند.

نادیا نهمان، سخنگوی سلو دیالو، رهبر حزب اصلی مخالف UFDG، به الجزیره گفت: «سه احساس بر مردم گینه غالب است: خستگی، ناامیدی و انزجار از شهادت دروغ ممدی دومبویا».

“[Doumbouya] وی افزود: “به عنوان رئیس جمهور در حال انتقال سوگند یاد کرد و قول داد “دستاوردهای دموکراتیک” را تحکیم کند و در عین حال گینه را به “تعهدات ملی و بین المللی” خود متعهد کند، اما با سرکوب خونین تظاهرات مسالمت آمیز به همه تعهدات خود خیانت کرد.

دیالو سال گذشته پس از اینکه مقامات او را به فساد متهم کردند از کشور به سنگال گریخت.

هفته گذشته، جمعیت خشمگین در اطراف اقوام و دوستان غمگین افرادی که در آخرین شورش‌ها کشته شدند، جمع شدند. خیلی ها گریه می کردند و عکس عزیزانشان را روی گوشی هایشان نگه می داشتند.

[ad_2]