عکس: خاطرات نکبت الهام بخش کار یک هنرمند فلسطینی است | اخبار مربوط به درگیری اسرائیل و فلسطین

وادی نیسنس، حیفا – عابد عبدی هنرمند تجسمی در سال 1948 از حیفا – شهر بندری بزرگ مدیترانه – همراه با ده ها هزار فلسطینی توسط شبه نظامیان صهیونیست اخراج شد.

خاطرات آوارگی و خلع ید فلسطینی ها که از شش سالگی آغاز شد، الهام بخش هنری است که عبدی حتی امروز در سن 81 سالگی خلق می کند.

عبدی از استودیوی هنری خود در حاشیه محله پاکسازی شده نژادی وادی نسناس در حومه شمالی حیفا به الجزیره گفت: «این صحنه ها بسیار دردناک هستند.

عبدی، مردی ملایم و دقیق افزود: «خاطره من از آن لحظات برایم مانند گنج است. من توده های مردم در بندر حیفا را به یاد می آورم. من رنج مردم را به یاد دارم.»

در 22 آوریل 1948، سه هفته قبل از اعلام رسمی اسرائیل، عبدی به دلیل گلوله باران شدید شبه نظامیان صهیونیست و حملات به ساکنان، مجبور شد به همراه مادر و چهار خواهر و برادرش از محله وادی صلیب حیفا فرار کند.

بیش از 750000 فلسطینی به اجبار از سرزمین های خود آواره شدند، زیرا شبه نظامیان صهیونیست در سال 1948 به کشتن فلسطینیان پرداختند و جامعه و سرزمین آنها را ویران کردند.

حداقل 110 مرد، زن و کودک فلسطینی در 9 آوریل 1948 در روستای فلسطینی دیر یاسین قتل عام شدند و نظامیان صهیونیست 60 تا 70 فلسطینی را در روستای بلد الشیخ در 7 کیلومتری شرق شهر کشتند. از حیفا

فلسطینی‌ها هفتاد و پنجمین سالگرد پاکسازی قومی سازمان‌یافته و خشونت‌آمیز فلسطین را که از آن به عنوان نکبه یا فاجعه یاد می‌شود، در 15 می 2023 جشن گرفتند.

«بیشتر ساکنان حیفا به دنبال سرپناهی در بندر رفتند، زیرا فکر می‌کردند که ممکن است آنها را نجات دهد. عبدی که سه سال بعد به وطن بازگشت، می‌گوید حتی اگر یک یا دو هفته دور هم نبودند، برمی‌گشتند.

برخی از مردم تشک های خود را با خود آورده اند. مادرم وسایل پخت و پز مثل هاون و هاونش را با وجود اینکه سنگین بود می برد. گرفتیم و باهاش ​​برگشتیم. عبدی ادامه می‌دهد: «او از کسی خواست نامش را در یکی از گلدان‌هایش حک کند که با خودش برد.»

پدرش موفق شد در طول فجایع در حیفا بماند. پس از سه سال اقامت در اردوگاه‌های پناهندگان در لبنان و سوریه، عبدی، مادرش و سه خواهر و برادرش یکی از معدود فلسطینی‌هایی شدند که در سال 1951 اجازه بازگشت به شهر خود را پیدا کردند تا به خانواده‌شان ملحق شوند.

بین دسامبر 1947 تا آوریل 1948، نیروهای صهیونیست بیش از 95 درصد از ساکنان فلسطینی حیفا را بیرون کردند. در ابتدا شهری با حدود 75000 فلسطینی، اکنون تنها 3000 تا 4000 فلسطینی وجود دارد. بقیه عمدتاً در کشورهای همسایه لبنان و سوریه پناهنده شدند و تا به امروز از بازگشت منع شده اند.

کسانی که باقی مانده بودند در منطقه وادی نسناس متمرکز شده بودند و از بازگشت به خانه های خود یا بازپس گیری اموال خود منع شدند.

رنج ما ادامه یافت – به سختی و محیطی خصمانه بازگشتیم. تمامی منازل و اموال متعلق به خانواده عبدی مصادره شد. پدرم به خانه عمه اش نقل مکان کرد که مالکیت آن نیز به دولت رسید.

عبدی می گوید: «در موقعیتی قرار گرفتم که متوجه شدم فعال کردن حافظه بصری برایم حیاتی است. او در طول اقامتش در کمپ های پناهندگان، تلاشی را برای آواره کردن دوباره خانواده اش به یاد می آورد.

من به یاد دارم و خواهرم زهرا به یاد می آورد که تلاشی برای بیرون راندن یا انتقال ما با کامیون به بغداد صورت گرفت. از اردوگاه فرار کردیم و به خانه خواهرم لطفیه در دمشق رفتیم.

عبدی در ۲۲ سالگی از حیفا به آلمان نقل مکان کرد و در آنجا در مدرسه هنرهای تجسمی پذیرفته شد. او می‌گوید پس از بازگشت در سال 1972، متوجه شد که «هنرمندان فلسطینی کم هستند». من در محیطی بودم که مردم برای نان می جنگیدند، نه برای خلاقیت و چیزهای غیر ضروری».

عبدی به عنوان طراح گرافیک و تصویرگر برای روزنامه الاتحاد مستقر در حیفا و مجله ادبی الجدید – دو نشریه کلیدی در جامعه فلسطین در آن زمان – برای بیش از یک دهه از سال 1971 کار کرد.

او برای نام‌های برجسته‌ای در صحنه ادبی فلسطین در آن زمان، از جمله امیل حبیبی، توفیق زاید، سمیح القاسم، محمود درویش و سلمان ناتور، تصاویر و چاپ می‌کشید.

عبدی علاوه بر خلق آثار هنری بی‌شماری که در سراسر جهان به نمایش گذاشته شده است، دوره‌ها و کارگاه‌های هنری را در شهرهای فلسطینی در اسرائیل از جمله شفاعمر، کفر یاسیف و دلیات الکرمل رهبری می‌کند.

عبدی می گوید: «من برای ایجاد کادر جدیدی از هنرمندان فلسطینی کار می کنم، این مهم است که نسل های جدید حقیقت را در مورد اخراج ما از شهرمان حیفا در سال 1948 به طور کامل درک کنند.»