پنج نکته کلیدی از انتخابات کلیدی در ترکیه | اخبار انتخابات

رجب طیب اردوغان، رئیس‌جمهور ترکیه پس از پیروزی مجدد در دور دوم انتخابات ریاست‌جمهوری ترکیه برای سومین دهه حکومت خود را تمدید کرد.

اردوغان در دور دوم انتخابات ریاست جمهوری روز یکشنبه 52.2 درصد آرا را به دست آورد و بر اساس نتایج اولیه از رقیب خود کمال کولچداراوغلو که 47.8 درصد آرا را به دست آورد، قرار گرفت.

در اینجا پنج نکته کلیدی از نتایج رای گیری ترکیه آورده شده است:

اردوغان یک بازمانده بزرگ سیاسی است

اردوغان پیش از این طولانی‌ترین رهبر ترکیه بود، اما پیروزی او در انتخابات، حکمرانی 20 ساله او را – که از سال 2003 تا 2014 نخست‌وزیر بود و سپس رئیس‌جمهور بود – پنج سال دیگر تمدید کرد.

تأثیر او بر ترکیه اکنون تنها با بنیانگذار جمهوری، مصطفی کمال آتاتورک، قابل مقایسه است که به مدت 15 سال، بین سال 1923 تا مرگش در سال 1938، رئیس جمهور بود.

اردوغان در شکل دادن به سیاست ترکیه موفق بود. در سال 2014، او اولین رئیس جمهور منتخب با رای عمومی شد و در همه پرسی که حکومت ترکیه را به سیستم ریاستی تغییر داد، پیروز شد.

اما پیش از دور اول در 14 می، نظرسنجی‌ها به‌عنوان سخت‌ترین انتخاباتی که اردوغان تا به حال با آن مواجه شده بود، به‌عنوان نتیجه‌ی یک بحران اقتصادی مداوم، یک مخالف ظاهرا متحد و نظرسنجی‌هایی که تا حد زیادی از دست دادن او را پیش‌بینی کرده بودند، اعلام شد.

با این حال، علیرغم اینکه اردوغان برای اولین بار مجبور به ورود به دور دوم شد، انتظارات را زیر پا گذاشت و در دور اول با تقریباً 5 درصد برتری را پشت سر گذاشت و حتی قبل از اعلام نتایج دور دوم، نوشته ها را روی دیوار گذاشت.

تیزهوشی سیاسی که به بقای او کمک کرده است را شاید بتوان به سال‌های جوان‌تر اردوغان و حرفه‌اش که در دهه 1970 در بی اوغلو، محله استانبول که شامل خانه دوران کودکی او در منطقه طبقه کارگر کاسامپاشا است، آغاز کرد.

او درجات ترقی را طی کرد و در سال 1994 شهردار استانبول شد و در آنجا با بسیاری از مشکلاتی که جمعیت به سرعت در حال رشد شهر با آن مواجه بود، مانند آلودگی هوا، جمع آوری زباله و کمبود آب تمیز، مقابله کرد.

اما ظهور او منجر به رویارویی با دولت ترکیه و حتی یک دوره زندان و ممنوعیت سیاسی خواندن عمومی یک شعر سیاسی شد.

اردوغان در ادامه حزب عدالت و توسعه (AK Party) را تأسیس کرد که در انتخابات سال 2002 در بحبوحه بحران مالی پیروز شد. از آن زمان به بعد، حزب عدالت و توسعه در هر انتخابات ملی که رقابت کرده است، پیروز شده است و با چالش های متعددی روبرو شده است که مهم ترین آن کودتای نافرجام در سال 2016 است.

اردوغان با یافتن اتحادهای جدید و تغییر سیاست زمانی که صلاح بداند موفق شده است خود را دوباره اختراع کند – و علیرغم مخالفت فزاینده جسورتر، به قدرت ادامه می دهد.

برای بسیاری از حامیان، به ویژه در قلب ترکیه، آناتولی و منطقه دریای سیاه، او مردی است که آنها را نمایندگی می کند – صرف نظر از اینکه منتقدان او چه می گویند.

این می تواند پایانی برای کولاکداراوغلو باشد

کولچداراوغلو در اولین اظهارات خود از زمانی که مشخص شد اردوغان به عنوان رئیس جمهور ادامه خواهد داد، گفت که به آنچه “مبارزه برای دموکراسی” می خواند، ادامه خواهد داد.

رهبر حزب جمهوری خواه خلق (CHP) گفت: «تمام بودجه دولت برای یک حزب سیاسی بسیج شد و زیر پای یک نفر گذاشته شد».

با وجود این شکست، کولچداراوغلو هنوز از رهبری CHP استعفا نداده است. اکنون احتمالاً درخواست‌ها برای انجام این کار افزایش می‌یابد.

این اولین باخت کولچداراوغلو از زمان انتخاب شدن او به عنوان رهبر حزب در سال 2010 نیست، زیرا CHP در انتخابات پارلمانی 2011، 2015، 2018 و 2023 شکست خورد و از نامزد بازنده در انتخابات ریاست جمهوری 2014 و 2018 حمایت کرد.

پیش از رای گیری پس از اینکه مرال آکسنسر، متحد اصلی خود برای مدت کوتاهی حمایت خود را پس گرفت، سوالاتی در مورد نامزدی کولچداراوغلو وجود داشت. و اکنون بسیاری از سیاستمداران مخالف به اکرام امام اوغلو و منصور یاواس، شهرداران استانبول و آنکارا، به عنوان رهبران آینده نگاه می کنند.

آیا کردها با شعارهای ناسیونالیستی دفع شدند؟

اگر به نقشه انتخاباتی ترکیه نگاه کنیم، واضح است که حمایت از کولچداراوغلو در استانبول، آنکارا و سواحل غربی دریای اژه ترکیه و همچنین بخش جنوب شرقی اکثریت کردها صورت گرفت.

رای دهندگان در جنوب شرقی در انتخابات پارلمانی به CHP رای ندادند (یسیل سول طرفدار کردها در صدر قرار گرفت)، نشانه این است که انتخابات ریاست جمهوری کمتر از حمایت از حزب و بیشتر از مخالفان اردوغان است.

در سال‌های اخیر، رئیس‌جمهور حمایت خود را برای سرکوب بزرگترین حزب حامی کردها، HDP، و عملیات نظامی و امنیتی علیه حزب کارگران کردستان (PKK) و وابستگان آن در ترکیه و خارج از آن از دست داده است.

با این حال، با نگاهی به نتایج دور دوم انتخابات، واضح است که کاهش قابل توجهی در مشارکت رای دهندگان، بین 5 تا 8 درصد، در جنوب شرق وجود دارد.

این به طور بالقوه می تواند پاسخی به لفاظی فزاینده ملی گرایانه کولچداراوغلو و مخالفان در تلاش برای جلب حمایت رای دهندگانی باشد که در دور اول از سینان اوگان از ملی گرای افراطی حمایت کردند.

کولچداراوغلو حمایت اومیت اوزداغ راست افراطی را پذیرفت، که ممکن است رای دهندگان کرد را بیشتر از گذشته دور کند.

مشکل پناهندگان سوری همچنان یک نگرانی است

این کمپین به طور فزاینده ای لحن ضد پناهجویان به خود گرفته است، به ویژه مخالفان وعده داده اند که سوری ها و سایر پناهندگان را مجبور به ترک آن کنند.

در دور اول انتخابات، اوگان با حمایت ائتلاف افراطی ناسیونالیست تازه تاسیس ATA به رهبری حزب پیروزی اوزداگ 5.2 درصد آرا را به دست آورد.

برنامه انتخاباتی اوغان و اوزداغ به شدت با اردوغان و حزب عدالت و توسعه مخالف بود، اگرچه اوگان در نهایت از رئیس جمهور حمایت کرد.

دستور کار آنها حول وعده بازگرداندن میلیون ها پناهنده کشور به محل تولدشان و استفاده از الفاظ تند علیه گروه های “تروریستی” بود.

کولچداراوغلو دولت را متهم کرد که به 10 میلیون “مهاجران غیرقانونی” اجازه ورود به کشور داده است که رقمی نادرست است. او در ویدئویی که چند روز قبل از دور دوم انتخابات در توییتر منتشر کرد، گفت: ما سرزمین خود را به این ذهنیت که اجازه داده است 10 میلیون مهاجر غیرقانونی در میان ما بیایند، رها نخواهیم کرد.

کمپین کولچداراوغلو با هشدار نسبت به افزایش تعداد پناهجویان و مهاجران به 30 میلیون نفر، لحن ضد پناهجوی خود را بیشتر کرد.

این لفاظی ها منجر به افزایش نظرات بیگانه هراسانه، چه در فضای مجازی و چه در ملاء عام، و فضای خصمانه فزاینده ای برای سوری ها و سایر پناهندگان شده است.

دموکراسی در ترکیه تصمیم می گیرد

رای مشترک پارلمانی و ریاست جمهوری نه تنها تعیین کرد که چه کسی ترکیه، یک کشور 85 میلیون نفری عضو ناتو را رهبری می کند، بلکه چگونگی اداره آن را نیز تعیین می کند، اقتصاد این کشور در بحبوحه بحران عمیق هزینه زندگی و شکل خارجی آن به کجا می رود. سیاست سیاست سیاست.

اگرچه میزان مشارکت دقیق رای دهندگان برای دور دوم انتخابات روز یکشنبه هنوز اعلام نشده است، اما ناظران اعلام کردند که میزان مشارکت بالاست. مشارکت رای دهندگان در دور اول 89 درصد بود.

اردوغان متهم شده است که در ترکیه یک چرخش اقتدارگرایانه فزاینده در پیش گرفته است، اما حامیان دولت و اپوزیسیون می توانند به مشارکت بالای رای دهندگان به عنوان دلیلی بر این موضوع اشاره کنند که ترکیه به عنوان یک ملت روی دموکراسی خود سرمایه گذاری کرده و ترک ها مشتاق مشارکت هستند.