Puerto Williams: Journey to the End of the World | اخبار محیط زیست

به جز چند جزیره نزدیک شیلی با تعداد انگشت شماری جمعیت، جنوبی ترین شهر مسکونی سیاره ما پورتو ویلیامز شیلی است. این جزیره در جزیره ناوارینو، یک ذخیره‌گاه زیست کره یونسکو، در شمال کیپ هورن، جایی که اقیانوس‌های آرام و اطلس به هم می‌رسند، واقع شده است.

Subantarctica منطقه ای درست بالای قطب جنوب است که بین 48 درجه جنوبی قرار دارد. و 58 درجه جنوبی در اقیانوس هند و اقیانوس آرام و بین 42 درجه جنوبی. و 48 درجه جنوبی در اقیانوس اطلس من سفر طولانی را به این مکان دورافتاده انجام دادم زیرا پورتو ویلیامز در حال تبدیل شدن به یک بازیگر کلیدی در مبارزه جهانی علیه تغییرات آب و هوایی است. همچنین برای ترویج گردشگری و فرصت های اقتصادی بدون تخریب محیط زیست تلاش می کند.

پس از سه ساعت و نیم پرواز به پونتا آرناس در تنگه ماژلان، سوار کشتی بزرگی شدیم. هفته ای یک بار سفری 30 ساعته به پورتو ویلیامز دارد. بدون هیچ چیز، فقط یک صندلی که کمی خم می شود، یک پتو و یک غذاخوری که سه وعده غذایی ساده سرو می کند.

دست کم استانی است. برخلاف شهر آرژانتینی Ushuaia، درست در آن سوی کانال بیگل، پورتو ویلیامز فقط یک بانک، یک پمپ بنزین (یکشنبه‌ها تعطیل است)، یک فروشگاه رفاهی که مواد غذایی از سرزمین اصلی شیلی را می‌فروشد، و یک مدرسه دارد. ده ها مغازه کوچک اکثر اوقات بسته هستند و مکان های کمی برای غذا خوردن وجود دارد. بدون سینما و سرگرمی. این بیمارستان جدید است اما به قدری ضعیف است که در مواقع اضطراری باید بیماران را به پونتا آرناس در سرزمین اصلی منتقل کرد. این شامل زایمان می شود.

با این حال، حدود 2000 شیلیایی در پورتو ویلیامز زندگی می کنند. نیمی از آنها تفنگداران دریایی مستقر در پایگاه دریایی جزیره هستند که پس از یک تور چهار ساله ترک می کنند. 25 درصد دیگر کارمندان دولت هستند. بیشتر بقیه ماهیگیرانی هستند که برای صید شاه خرچنگ با امواج وحشیانه کمان شجاعت می کنند.

ماتیاس 28 ساله به من می گوید: “پرداخت خوبی دارد، اما هر بار که به دریا می روید، زندگی خود را به خطر می اندازید.”

همچنین یک جامعه محلی کوچک از Jagan وجود دارد. یاگان ها ساکنان اصلی تیرا دل فوئگو و کیپ هورن بودند، عشایری که هزاران سال قبل از اینکه چارلز داروین پا به این منطقه بگذارد و از قایق رانی برای ماهیگیری استفاده می کرد، وارد این منطقه شدند. آنها با آغشته کردن پوست خود به چربی شیر دریایی و پوشیدن پوست حیوانات در هوای باد و دمای زیر صفر گرم نگه داشتند. اما هنگامی که اروپایی ها و بعداً شیلیایی ها و آرژانتینی ها در اواسط دهه 1880 در منطقه مستقر شدند، یاگان تقریباً ناپدید شد.

امروزه تنها حدود 200 نفر در جزیره ناوارینو زندگی می کنند. آخرین یاگان که به زبان آنها صحبت می کرد سال گذشته درگذشت.

کیپ هورن به دلیل آب و هوای سخت و زیبایی طبیعی خود شناخته شده است. هوا تمیز است و یخچال های طبیعی و رشته کوه های پوشیده از برف داروین خیره کننده هستند.

ریکاردو رزی، مدیر مرکز بین‌المللی کیپ هورن زیربانتارکتیک (CHIC) که به تازگی افتتاح شده است، می‌گوید: «این یک جواهر است. «مکان‌های کمی از این دست در دنیا باقی مانده است. همچنین دارای تمیزترین آب در جهان است.

رزی یک زیست شناس و فیلسوف شیلیایی است که زمان خود را بین مناطق زیر قطب جنوب و دانشگاه تگزاس شمالی تقسیم می کند.

کاریزما و اشتیاق رزی برای نجات جهان طبیعی ما به 250 محقق تغییرات اقلیمی، انسان شناسان، ژئوفیزیکدانان، پرنده شناسان، مهندسان، مربیان و بسیاری از دانشمندان دیگر از سراسر جهان کمک کرد تا به نیروهای CHIC بپیوندند که عمدتاً توسط دولت شیلی با مشارکت نیمی از آنها تامین می شود. دوازده دانشگاه شیلی

رزی می گوید: «ما می خواهیم جهان را از کیپ هورن با تبدیل آن به یک مرکز زیست فرهنگی، آموزشی و علمی جهت دهی کنیم. جنگل‌های نیمه گرمسیری وسیع و تا حد زیادی دست نخورده در اینجا وجود دارد که 5 درصد از تنوع زیستی جهان را در خود جای داده است. با این حال، جهان در حال از دست دادن تنوع فرهنگی و زیستی خود است، اولی سریعتر از دومی.

از اینجا و در جزایر اطراف، دانشمندان در حال اندازه‌گیری گازهای گلخانه‌ای، تغییر دمای اقیانوس‌ها و هوا، و مجموعه‌ای از معیارهای دیگر هستند که به پیش‌بینی تغییرات محیطی کمک می‌کنند.

اما مردم در مرکز جدید زیر قطب جنوب می گویند علم خالص کافی نیست.

آندریا والدیویا، انسان‌شناس، می‌گوید: «ماهیت این کار تبدیل CHIC به آزمایشگاه است تا بتوانیم یک سیستم آموزشی را طراحی کنیم که دارای فرهنگ زیست محیطی باشد، که بتواند نه تنها در شیلی، بلکه در منطقه و جهان گسترش یابد. این به گونه ای طراحی شده است که مردم بتوانند طبیعت را درک کرده و درک کنند، نه اینکه آن را تخریب کنند.

به همین دلیل است که CHIC بر چیزی که آموزش زیست فرهنگی می نامد تأکید می کند. دوره هایی برای دانش آموزان وجود دارد که از مهدکودک شروع می شود تا یاد بگیرند چرا و چگونه از محیط زیست محافظت کنند.

با این حال، همانطور که پورتو ویلیامز تقریباً بکر است، تغییر در راه است. مردم محلی به من می گویند که باید فرصت های اقتصادی بیشتری ایجاد کنند وگرنه جوانان نمی خواهند در اینجا زندگی کنند.

یک اسکله جدید در حال ساخت است تا به کشتی‌های کروز بزرگ اجازه پهلوگیری و استفاده از جزیره را به عنوان دروازه جدید به قطب جنوب بدهد.

خوش آمدید. البته ما به رستوران ها، فرودگاه بزرگتر، هتل ها، خدمات بهتر نیاز داریم. ما همچنین باید از محیط زیست محافظت کنیم. اما رشد اجتناب ناپذیر است.

در حال حاضر، فرودگاه یک اتاق بزرگ با دو بخاری بزرگ هیزمی است که مسافران را در حالی که منتظر رسیدن هواپیمای خطوط هوایی محلی هستند، یخ نزنند. هیچ پست بازرسی امنیتی یا تجهیزات پیشرفته غربالگری وجود ندارد. در واقع بسیار با طراوت است.

اگرچه پورتو ویلیامز کوچک است، اما ساکنان اعتراف می کنند که کاملاً جدا از یکدیگر زندگی می کنند. تفنگداران دریایی و خانواده هایشان مانند ماهیگیران، کارمندان دولت و یاگان ها به هم می چسبند.

معلم لوئیس گومز رئیس جامعه یاگان است. او به من گفت که خواهان پیشرفت است، اما مطمئن نیست که پورتو ویلیامز و اطراف آن برای چنین هجوم مردم آماده باشند.

او همچنین نگران است که افرادش در پیشرفت‌هایی که ممکن است رخ دهد، شامل نشوند.

گومز می گوید: «به عنوان مثال، ما می خواهیم بتوانیم صنایع دستی خود را نه تنها به دلایل اقتصادی، بلکه به این دلیل که تقریباً نابود شده بودیم، بفروشیم. بنابراین وقتی کسی یک قایق یا سبد کوچک دست ساز می خرد، این فقط یک سوغات نیست، بلکه بخشی از تاریخ و فرهنگ ماست. برای ما مهم است.»

به نوبه خود، CHIC نوع دیگری از گردشگری را ترویج می کند: تماشای پرنده در پارک اومورا جزیره. چرا پرنده نگری؟

“عشق به طبیعت در DNA ماست. گرگ میلر از انجمن Audubon، یک سازمان حفاظت از محیط زیست مستقر در ایالات متحده، می‌گوید: «این سخت است، حتی اگر جامعه ما آن را از ما بیرون می‌کشد.» تعداد تماشاگران پرندگان از گلف بازها بیشتر است – 70 میلیون نفر از آنها – و آنها می خواهند از گیاهان و جانوران محافظت کنند که به مردم اجازه می دهد این حیوانات را از دور با دوربین دوچشمی در زیستگاه طبیعی خود مشاهده کنند.

میلر با CHIC برای ترویج گردشگری پایدار همکاری می کند. همانطور که صحبت می کردیم، نگاهمان را بالا گرفتیم و چندین دارکوب را دیدیم که با سرعت رعد و برق به درختان نوک می زدند. این ذخیره‌گاه دومین گونه از گونه‌های آنها را در خود جای داده است و جغدها، شاهین‌ها و سایر پرندگان در همه جا حضور دارند.

این ذخیره‌گاه همچنین پرنده‌شناسانی را استخدام می‌کند که پرندگان را مطالعه و برچسب‌گذاری می‌کنند، مهاجرت و الگوهای پرورش آنها را مشاهده می‌کنند.

چاد ویلسی، دانشمند انجمن Audubon می گوید: پرندگان مانند نگهبانان تغییرات آب و هوایی هستند. «آنها یک نوع شاخص مهم از تأثیر تغییر آب و هوا بر محیط زیست ما هستند زیرا به آن بسیار حساس هستند. منظورم این است که می‌توانیم به دهه 1800 یا قبل از آن برگردیم، زمانی که قناری‌ها برای تشخیص وجود مونوکسید کربن به معادن زغال‌سنگ آورده شدند.

فرض بر این است که کیپ هورن به یک آزمایشگاه طبیعی مهم برای شناسایی محرک های تغییرات آب و هوایی و همچنین برای تغییر رابطه ما با طبیعت یا حداقل تلاش برای انجام این کار تبدیل خواهد شد.

ماتیاس ترونکوسو، ژئوفیزیکدان، می‌گوید: «تغییرات در زیر قطب جنوب پیش‌آهنگی برای قطب جنوب است و اطلاعات کلیدی در مورد آنچه در این قاره یخ‌زده رخ می‌دهد یا خواهد افتاد، ارائه می‌کند. و ممکن است سرنخ هایی در مورد چگونگی کاهش و معکوس کردن اثرات احتمالی تغییرات آب و هوایی از طریق سیاست های عمومی به ما بدهد.