روزنامه نگاران زن به طور آنلاین و آفلاین با تهدیدی رو به رشد روبرو می شوند اروپا

در روز جهانی منع خشونت علیه زنان ، روشن ساختن تهدیدی که امروزه روزنامه نگاران زن با آن روبرو هستند بسیار مهم است: مسئله موذی خشونت آنلاین بصورت آفلاین و با پیامدهای بالقوه کشنده در حال گسترش است.

در یک نظرسنجی جهانی از 1200 کارگر رسانه ای که توسط مرکز بین المللی روزنامه نگاران (ICFJ) و سازمان آموزشی ، علمی و فرهنگی ملل متحد (یونسکو) انجام شد ، حدود 20٪ از زنان روزنامه نگار و کارگران رسانه ای گزارش کردند که مورد سو abuse استفاده آفلاین و حملاتی که به اعتقاد آنها مربوط به خشونت آنلاین است که آنها تجربه کرده اند.

این نتایج بررسی مقدماتی همچنین به افزایش میزان خشونت آنلاین علیه روزنامه نگاران زن اشاره دارد. تقریباً سه چهارم – 73 درصد – از شرکت کنندگان که خود را زن معرفی کردند اظهار داشتند که سو abuse استفاده آنلاین ، آزار و اذیت ، تهدید و حمله را تجربه کرده اند.

خشونت آنلاین خط مقدم جدید ایمنی روزنامه نگاری است – و خصوصاً برای زنان خطرناک است. آنها – دقیقاً مانند زنان در سراسر جامعه – در زندگی روزمره خود آزار و اذیت ، تعرض و آزار بالاتر را تجربه می کنند. روزنامه نگاران زن در طول کار خود ، به ویژه در سیستم عامل های دیجیتال ، در معرض خطر بیشتری قرار دارند. در فضای آنلاین ، ما شاهد حملات گسترده ای – به طور گسترده – علیه زنان روزنامه نگار ، به ویژه در تقاطع سخنان نفرت و اطلاعات غلط هستیم.

این نگران کننده است که این خطر خانواده ، منابع و مخاطبان آنها را تحت تأثیر قرار دهد. حملات آنلاین به روزنامه نگاران زن معمولاً با تهدید صدمه به دیگران در ارتباط با آنها ، یا کسانی که با آنها تعامل دارند ، به عنوان ابزاری برای گسترش تأثیر “سرد” در روزنامه نگاری آنها همراه است.

در ترکیب ، زن ستیزی و خشونت آنلاین تهدیدی واقعی برای مشارکت زنان در روزنامه نگاری و ارتباطات عمومی در عصر دیجیتال است. این هم یک مبارزه واقعی برای برابری جنسیتی است و هم یک بحران آزادی بیان ، که باید توسط همه افراد درگیر بسیار جدی گرفته شود. ما معتقدیم که راه حل های مشترک ، جامع و آگاهانه به طور فزاینده ای ضروری هستند.

تهدیدی مرگبار در حال افزایش

یافته های ما: یک پنجم روزنامه نگاران زن که به نظرسنجی ما پاسخ دادند ، گزارش کردند که در جهان فیزیکی خشونت و حملاتی را تجربه کرده اند که به اعتقاد آنها مربوط به خشونت آنلاین علیه آنها بوده است ، به ویژه نگران کننده است. وی بر این واقعیت تأکید دارد که خشونت آنلاین در دنیای دیجیتال وجود ندارد.

در سال 2017 ، کمیته حمایت از روزنامه نگاران (CPJ) گزارش داد که حداقل در 40 درصد موارد ، روزنامه نگاران مقتول ، قبل از کشته شدن ، تهدیدهایی از جمله آنلاین را گزارش کرده اند ، “تأکید بر لزوم حفاظت قوی”. در همان سال ، دو روزنامه نگار زن از کشورهای مخالف به دلیل کار خود در عرض شش هفته از یکدیگر کشته شدند: روزنامه نگار تحقیقاتی معروف مالتی ، دافنه کاروانا گالیسیا و روزنامه نگار مشهور هندی ، گائوری لانکش. قبل از کشته شدن ، هر دو هدف حملات طولانی مدت مبتنی بر جنسیت بودند.

شباهت بین الگوی خشونت آنلاین مرتبط با مرگ کاروانا گالیسیا و حملات یک هدف عالی رتبه دیگر ، ماریا رزا ، روزنامه نگار آمریکایی فیلیپینی ، چنان چشمگیر است که پسران روزنامه نگار مقتول با انتشار بیانیه ای عمومی ابراز نگرانی در مورد ایمنی رسا کردند. آنها نوشتند: “این آزار و اذیت عمدی ، به طرز وحشتناکی مشابه آنچه که علیه رسا انجام شد ، شرایط را برای قتل دافنه ایجاد کرد.”

به همین ترتیب ، مرگ لانکش ، که به خشونت آنلاین ناشی از افراط گرایی راست گرایانه مرتبط بود ، همچنین توجه جهانیان را به خطراتی که روزنامه نگار هندی دیگری که به صراحت از دولت خود انتقاد می کند ، جلب کرد: رعنا ایوب. او به صورت آنلاین با حمله تجاوز به عنف و تهدید به مرگ روبرو می شود ، همراه با کارزارهای اطلاعاتی دروغین که برای مقابله با گزارش انتقادی وی ، بی اعتبار کردن او و در معرض خطر جسمی بیشتر قرار گرفته است.

راهنمایی های ایوب با اشاره به ظهور یک مدل ، پنج گزارشگر ویژه سازمان ملل را بر آن داشت تا در دفاع از آن مداخله کنند. این بیانیه به موازات پرونده لانکاش و رهبران سیاسی هند را به اقدام در دفاع از ایوب دعوت کرد و گفت: “ما به شدت نگران هستیم که به دنبال این تهدیدهای گرافیکی و نگران کننده ، زندگی رعنا ایوب در معرض خطر جدی قرار گیرد.”

به نظر می رسد این روند حملات آنلاین علیه روزنامه نگاران زن فقط با گذشت زمان افزایش می یابد. از اوایل سال 2014 ، زمانی که این مسائل برای اولین بار توجه رسانه ها را به خود جلب کرد ، یک نظرسنجی از نزدیک به 1000 روزنامه نگار زن که توسط بنیاد بین المللی رسانه زنان (IWMF) و موسسه بین المللی ایمنی اخبار (INSI) انجام شد ، با حمایت یونسكو ، دریافت كه 23 درصد از زنان در این تحقیق “ارعاب ، تهدید یا سو abuse استفاده” را در ارتباط با كار خود تجربه كرده اند.

مطالعه پیگیری انجام شده توسط IWMF و Trollbusters در سال 2018 ، شامل یک نمونه کوچکتر اما هنوز قابل توجه ، نشان داد که 63 درصد از زنان مورد بررسی حداقل یک بار مورد آزار و اذیت آنلاین قرار گرفته اند. و در نظرسنجی ما ، 73 درصد از زنان گزارش کرده اند که سو abuse استفاده آنلاین ، آزار و اذیت ، تهدید و حمله را تجربه کرده اند. اگرچه این مطالعات مستقیماً قابل مقایسه نیستند و به طور جمعی در نظر گرفته می شوند ، اما به الگوی آزار دهنده ای اشاره دارند.

خطرات بیماری همه گیر COVID-19 و رسانه های اجتماعی

خشونت فیزیکی علیه زنان در طی همه گیر COVID-19 در اصطلاح “همه گیری سایه” افزایش یافت. در همان زمان ، به نظر می رسد خشونت آنلاین علیه روزنامه نگاران زن نیز در حال افزایش است. در یک نظرسنجی جهانی دیگر که در اوایل سال جاری توسط ICFJ و مرکز روزنامه نگاری دیجیتال در دانشگاه کلمبیا انجام شد ، 16 درصد از زنان در این نظرسنجی اظهار داشتند که سو abuse استفاده و آزار و اذیت آنلاین بسیار بدتر از حد طبیعی است.

این یافته احتمالاً منعکس کننده میزان تشدید خصومت و خشونت علیه روزنامه نگاران است که در طی همه گیری مشاهده شده است – که توسط سیاستمداران پوپولیست و اقتدارگرا که اغلب به عنوان قاچاقچیان اطلاعات غلط دو برابر شده اند ، تقویت می شود. به طرز قابل توجهی ، از هر ده پاسخ دهنده انگلیسی زبان در نظرسنجی مرکز ICFJ-Tow گفت که در طی سه ماه اول همه گیری ، توسط یک سیاستمدار یا مقام منتخب مورد سوused استفاده قرار گرفته اند – بصورت آنلاین یا آفلاین.

یکی دیگر از فاکتورهای مهم این است که روش های گزارش شده “از نظر اجتماعی” مورد نیاز ویروس کرونا باعث شده تا خبرنگاران بیشتر به کانال های شبکه های اجتماعی اعتماد کنند تا هم اخبار جمع کنند و هم مخاطبان را درگیر خود کنند. و این فضاهای سمی به طور فزاینده ای عامل اصلی خشونت آنلاین ویروسی علیه زنان است.

این معمای – نیاز به حضور روزنامه نگاران زن در جوامع آنلاین برای انجام وظایف خود ، حتی با خطرناک شدن این فضاها – با گذشت زمان فوری تر می شود. نظرسنجی INSI-IWMF در سال 2014 نشان داد که 88 درصد از پاسخ دهندگان احساس می کنند که کار آنها به دلیل ظهور رسانه های اجتماعی و نقش آنها در جذب مخاطبان و انتشار اخبار ، خطرناک تر شده است.

از آن زمان ، تحقیقات به طور فزاینده ای بر نقش و مسئولیت (یا فقدان آن) شرکت های رسانه های اجتماعی به عنوان تسهیل کننده خشونت آنلاین علیه روزنامه نگاران زن متمرکز شده اند. چندین مطالعه به این نتیجه رسیده است که برخی از روزنامه نگاران زن از گزارش در خط مقدم خارج می شوند ، از گفتگوهای آنلاین عمومی کنار می روند ، شغل خود را ترک می کنند و حتی در پاسخ به تجربه خشونت آنلاین روزنامه نگاری را کنار می گذارند.

حتی شواهدی وجود دارد که نشان می دهد دانشجویان زن روزنامه نگاری به دلیل تجربه در زمینه مسمومیت آنلاین یا اطلاع از خطرات قرار گرفتن در معرض خشونت آنلاین در طول کار خود ، از حرفه در این زمینه باز می مانند. در عین حال ، این بحران احتمال صحبت آنلاین را برای زنان کم می کند و همچنین شاهد شواهد خروج مخاطبان زن از نامزدی آنلاین هستیم.

با این حال ، موارد بی شماری از زنان روزنامه نگار وجود دارد که با خشونت آنلاین مبارزه می کنند ، از عقب نشینی یا سکوت امتناع می ورزند ، حتی اگر گفته های آنها اهداف بزرگتری برای آنها ایجاد کرده باشد.

اکنون برای پاسخگویی به این بحران چه کاری می توان انجام داد؟

داشتن سیاست های حساس به جنسیت ، دستورالعمل ها ، آموزش ها و پاسخ های رهبری برای سازمان های خبری بسیار حیاتی است. این اقدامات باید با هم آگاهی از مسئله را تضمین كنند ، برای حل آن ظرفیت ایجاد كنند و برای محافظت از روزنامه نگاران زن در طول كار خود اقداماتی را ایجاد كنند. این استراتژی ها همچنین باید از این نظر منسجم و جامع باشند که بر تهدیدهای جسمی ، دیجیتالی و روانی غلبه کرده و بر این اساس مقابله کنند.

می دانیم که حملات فیزیکی به روزنامه نگاران زن اغلب با تهدیدهای آنلاین علیه آنها همراه است. این موارد ممکن است شامل تهدید به خشونت جسمی یا جنسی و قتل ، و همچنین حملات امنیتی دیجیتال باشد که برای تهدید آنها بیشتر در معرض خطر باشد. و چنین تهدیدهایی – حتی بدون اینكه مورد تعرض جسمی قرار بگیرند – اغلب تأثیرات و آسیب های روانی بسیار واقعی دارند.

بنابراین وقتی یک روزنامه نگار زن تهدید به خشونت آنلاین می شود ، این باید بسیار جدی گرفته شود. باید از وی برای امنیت جسمی (شامل افزایش امنیت در صورت لزوم) ، حمایت روانی (از جمله دسترسی به خدمات مشاوره ای) و تریاژ دیجیتال و آموزش های امنیتی (شامل اقدامات سایبری و محرمانه بودن) پشتیبانی شود.

اما همچنین باید توسط مدیران تحریریه آن به خوبی پشتیبانی شود ، آنها باید به كارمندان نشان دهند كه این مشكلات جدی هستند و با قاطعیت از جمله با مداخلات قانونی و اجرای قانون در صورت لزوم برطرف می شوند.

این ننگ باید از درک و بیان تأثیر خشونت آنلاین حذف شود. به طور خاص ، ما باید بسیار مواظب باشیم که زنان روزنامه نگار برای زنده ماندن از این تهدید مربوط به کار برای ایمنی خود ، باید مقاومت ایجاد کنند یا “پوست ضخیم تر کنند”.

آنها به دلیل جسارت صحبت کردن مورد حمله قرار می گیرند. برای جرات گزارش دادن برای انجام کار خود مسئولیت بار روزنامه نگاران زن نباید “فقط استعفا” باشد. سوالی که باید در عوض پرسیده شود این است: چگونه می توان از زنان روزنامه نگار در طول کار خود در معرض چنین خشونتی محافظت کرد یا حداقل آن را به حداقل رساند؟

در نهایت ، پاسخها در اقدامات موقتی مانند الزام آنها به کناره گیری از شیوه روزنامه نگاری دیجیتال ، از جمله مشارکت عمومی نیست. راه حل ها در تغییرات ساختاری اکوسیستم اطلاعاتی است که برای مقابله با سمیت آنلاین به طور کلی و به ویژه حملات نمایی به روزنامه نگاران طراحی شده است.

این امر به شرکتهای ثروتمند و قدرتمند رسانه اجتماعی نیاز دارد که مسئولیتهای خود را در چارچوب بین المللی حقوق بشر ، که صریحاً برای محافظت از آزادی مطبوعات و اطمینان از ایمنی روزنامه نگاری طراحی شده اند ، انجام دهند. همچنین از آنها خواسته خواهد شد که با قاطعانه ، شفاف و مناسب با اطلاعات نادرست و سخنان نفرت انگیز در سیستم عامل برخورد کنند ، زیرا این امر بر روزنامه نگاران تأثیر می گذارد.

این احتمالاً به این معنی است که این شرکت ها باید عملکرد خود را به عنوان ناشر اخبار بپذیرند. به این ترتیب ، آنها تعهدی را برای بهبود استانداردهای خود در مورد نظارت ، بررسی حقیقت و سخنان ضد نفرت به ارث می برند. کارهای نظارتی نیز احتمالاً یکی از ویژگی های این فرآیند است.

در نهایت ، همکاری و همکاری ، شامل فن آوری های بزرگ ، اتاق خبر ، سازمان های جامعه مدنی ، سازمان های تحقیقاتی ، سیاستمداران و جوامع حقوقی و قضایی مورد نیاز خواهد بود. تنها در این صورت است که می توان اقدام عینی انجام داد.

یادداشت نویسندگان: نتایج نظرسنجی را نمی توان خلاصه کرد زیرا براساس گروهی از روزنامه نگاران و سایر کارگران رسانه ای که خود انتخاب کرده اند ، می باشد. این مطالعه بخشی از یک مطالعه جهانی است که توسط یونسکو انجام شده است.

یوهان پتراک به تحلیل داده های این مقاله کمک کرد. وی یک محقق پژوهشی در گروه علوم کامپیوتر در دانشگاه شفیلد است. دکتر پیت براون ، مدیر تحقیق در مرکز روزنامه نگاری دیجیتال در دانشگاه کلمبیا ، تجزیه و تحلیل کمی از داده های ارائه شده توسط روزنامه نگاری و پروژه همه گیر انجام داد.

نظرات بیان شده در این مقاله از دیدگاه نویسندگان است و لزوماً منعکس کننده تحریریه الجزیره نیست.