[ad_1]
بیش از 37 میلیون نفر از 56 میلیون نفر میانمار واجد شرایط رای گیری در روز یکشنبه هستند.
روز یکشنبه میانمار انتخابات ملی و ایالتی را برگزار می کند که در آن آنگ سان سوچی برنده جایزه نوبل از اتحادیه ملی برای دموکراسی (NLD) تلاش خواهد کرد قدرت را حفظ کند.
در اینجا نگاه دقیق تری به رأی می اندازیم:
اصول اولیه
بیش از 37 میلیون نفر حق رأی دارند. بیش از 90 حزب کاندیداها را برای کرسی های مجلس بالا و پایین پارلمان معرفی می کنند.
پیروزی بلامنازع NLD در آخرین انتخابات سال 2015 پس از بیش از 50 سال حاکمیت نظامی یا نظامی حاصل شد. این نظرسنجی ها ، به استثنای یک استثنا major عمده ، عمدتاً آزاد و عادلانه تلقی می شود: قانون اساسی نظامی 2008 به طور خودکار 25 درصد از کرسی های پارلمان را به ارتش می دهد ، که برای جلوگیری از تغییر قانون اساسی کافی است. این شرایط هنوز درست است.
سایه نظرسنجی ها ویروس کرونا و محدودیت های محدودیت آن است که علی رغم برنامه های دولت برای فاصله اجتماعی و سایر اقدامات امنیتی ، احتمالاً میزان مشارکت رای دهندگان را کاهش می دهد.
مورد علاقه
حزب آنگ سان سوچی برای پیروزی دوباره ترجیح داده می شود ، البته احتمالاً با اکثریت کاهش یافته. وی محبوب ترین سیاستمدار کشور است و NLD دارای یک شبکه ملی قوی است که با در دست داشتن اهرم های قدرت دولتی تقویت می شود.
NLD به دلیل فقدان بینش و پذیرش برخی از روشهای اقتدارگرایانه پیشینیان نظامی خود ، به ویژه با هدف انتقاد از طریق دادگاه ها ، مورد انتقاد قرار گرفته است.
رقبا
حزب آنگ سان سوچی همکاری بسیاری از احزاب اقلیت قومی که در مناطق مرزی خود محبوب هستند را از دست داده است. در سال 2015 ، این احزاب متحدان خاموش با NLD بودند و توافق کردند که وقتی تقسیم آرا می تواند به حزب همبستگی و اتحادیه مورد حمایت ارتش یا USDP پیروز شود ، به شدت رقابت نکنند.
عدم موفقیت وی در دستیابی به توافقی که به اقلیت های قومی استقلال سیاسی بیشتری برای دهه های گذشته بدهد ، آنها را ناامید کرده است و امسال آنها بیش از آنکه با آن مبارزه کنند ، علیه NLD کار خواهند کرد.
مخالف اصلی USDP به عنوان نماینده ای برای ارتش تاسیس شد و دوباره قوی ترین رقیب NLD است. بودجه آن کاملاً خوب و منظم است. اینکه آیا رای دهندگان هنوز او را آلوده به ارتباط وی با رژیم های نظامی قبلی می دانند ، مشخص نیست.
مشکلات
این نظرسنجی ها عمدتاً به عنوان همه پرسی پنج سال قدرت آنگ سان سوچی در نظر گرفته می شود ، درست همانطور که انتخابات سال 2015 به عنوان حکمی درباره حکومت نظامی تلقی می شد.
رشد اقتصادی وجود دارد اما به نفع بخش کوچکی از مردم است و انتظارات مردم را برآورده نمی کند.
نه تنها گروه های اقلیت قومی از عدم اعطای خودمختاری بیشتر به آنگ سان سوچی ناامید شدند ، بلکه در غرب راخین ، ارتش آراکان به خوبی آموزش دیده و مسلح – گروهی که ادعا می کند نماینده گروه قومی بودایی راخین است – افزایش یافته و به بزرگترین تهدید نظامی در سالهای گذشته تبدیل شده است.
لغو کمیسیون انتخابات برای رأی دادن در برخی مناطقی که احزاب منتقد دولت مطمئناً کرسی های خود را به دست می آورند انتقادات شدیدی را به همراه داشته است. تخمین زده می شود که این جابجایی بیش از یک میلیون نفر از حق رای دادن محروم شده باشد. منتقدان کمیسیون انتخابات را به برنامه ریزی برای اجرای دستور NLD متهم کرده اند
موضوعی که بیشترین توجه را در سراسر جهان به خود جلب می کند ، سرکوب اقلیت روهینگیایی که اکثراً مسلمان هستند ، به استثنای سیاستمداران ضد مسلمان ، مسئله چندان پیش از انتخابات نیست. یک کارزار ضد شورش وحشیانه در سال 2017 حدود 740،000 روهینگیایی را مجبور به فرار از مرز بنگلادش کرد ، اما آنها مدتهاست با تبعیض سیستماتیک روبرو شده اند که شهروندی و حق رأی را از آنها سلب می کند.
[ad_2]