در انتخابات ترکیه، ناسیونالیسم برنده واقعی است اخبار مربوط به رجب طیب اردوغان

تحلیل خارجی سیاست ترکیه اغلب بر شکاف بین اسلام گرایی سیاسی و سکولاریسم، بین لیبرال ها و محافظه کاران متمرکز است.

اما با نگاهی به سیاست امروز ترکیه، یک ایدئولوژی وجود دارد که در همه جا نشان داده شده است: ناسیونالیسم.

ملی گرایان در قالب حزب جنبش ملی گرا (MHP) و رهبر آن دولت باهچلی، متحدان اصلی رجب طیب اردوغان، رئیس جمهور ترکیه هستند.

اعضای سابق MHP که به دلیل حمایت این حزب از اردوغان از این حزب جدا شدند، در سال 2017 حزب Iyi را تشکیل دادند که اکنون بخش مهمی از ائتلاف مخالفان است.

یکی دیگر از اعضای سابق MHP، سینان اوگان، قبل از دور دوم انتخابات ریاست جمهوری در 28 مه، پس از اینکه به طور شگفت انگیزی بیش از 5 درصد را در دور اول انتخابات ریاست جمهوری روز یکشنبه به دست آورد، به عنوان “شاه ساز” شناخته شد.

و سپس ناسیونالیست هایی با رنگ و بوی متفاوت وجود دارند – ناسیونالیست های کرد چپ از حزب دموکراتیک خلق ها (HDP) که تحت عنوان حزب یشیل سول در انتخابات شرکت کردند.

حتی قبل از ظهور اوگان، حضور ناسیونالیست‌های ترک در مرکز دو اتحاد اصلی که در انتخابات شرکت داشتند، باعث شد این ایدئولوژی تأثیر بیشتری بر هر دو طرف بحث داشته باشد.

این امر منجر به افزایش فشار بر هر دو طرف برای حل مشکل 3.7 میلیون پناهجوی سوری ساکن ترکیه شده است – اردوغان و رقیب دور دوم ریاست جمهوری او کمال کولچداراوغلو در سال گذشته در مورد این موضوع به سمت راست فشار آورده اند.

ترکیبی از احساسات ضد پناهجویان و مشکلات اقتصادی حتی منجر به فشار بر سیاستمداران برای بازگرداندن سوری ها به کشورشان شده است، علیرغم تداوم حکومت بشار اسد، رئیس جمهور اسد، و حتی افزایش خشونت علیه مردمی که تصور می شود سوری هستند.

ناسیونالیست‌های ترک نیز توانسته‌اند از همین مشکلات اقتصادی برای دامن زدن به نگرش‌های بیگانه‌هراسی نسبت به سایر پناهندگان و مهاجران استفاده کنند و نگرش‌های ضد عرب نیز در چپ و راست در حال افزایش است.

خود اوگان قبلاً از “تروریسم” به عنوان خط قرمز برای حمایت خود در دور دوم یاد کرده است – اشاره ای آشکار به گروه های کرد. در حالی که حزب عدالت و توسعه اردوغان، سیاستمداران حزب اسلامگرای عمدتا کرد هدی پار را در لیست نامزدهای پارلمانی خود گنجانده است، این مشکل بزرگتری برای کولچداراوغلو خواهد بود که از حمایت گسترده رای دهندگان HDP برخوردار شد و برای جلب نظر رای دهندگان اوغان بدون از دست دادن کردها تلاش خواهد کرد. حمایت کردن.

نهضت اسلامی جای خود را به ناسیونالیسم داد؟

ناسیونالیسم ترک همیشه در جمهوری ترکیه پس از عثمانی وجود داشته است، اما پس از ظهور سرهنگ سابق ارتش آلپارسلان تورکس در دهه 1960، واقعاً مسیر مشخص خود را در پیش گرفت.

ترکس MHP را تأسیس کرد که همراه با سازمان شبه نظامی خود گرگ های خاکستری در دهه 1970 علیه گروه های چپ می جنگید. گرگ های خاکستری در قزاقستان به عنوان یک گروه “تروریستی” شناخته شده و در فرانسه ممنوع شده است و درخواست ها برای گسترش نام “تروریستی” به اتحادیه اروپا و ایالات متحده گسترده تر است. دولت ترکیه وجود این گروه را رد کرده است.

اگرچه MHP در دوران باحچلی تعدیل شد، اما همچنان یک جنبش ملی گرای سرسخت تلقی می شود که حضور آن دولت ترکیه را بیشتر به سمت راست سوق می دهد.

همیشه اینطور نبود – MHP با روند صلح اردوغان با حزب کارگران کردستان (PKK) در اوایل سال 2010 مخالفت کرد.

اما از سال 2015 به بعد، پس از شکست روند صلح و به ویژه پس از کودتای نافرجام علیه اردوغان در سال 2016، MHP به یک متحد سرسخت تبدیل شد.

از این نظر، MHP جایگزین گروهی شد که عمدتاً مقصر کودتا بود، گولنیست ها – که زمانی متحدان نزدیک اردوغان بودند.

باحچلی جایگزین چهره هایی مانند عبدالله گل، رئیس جمهور سابق و احمد داوود اوغلو، نخست وزیر سابق شد، افرادی که نقش کلیدی در ظهور اردوغان داشتند اما در نهایت با او اختلاف پیدا کردند.

داود اوغلو خود به خاطر سیاست خارجی «بدون مشکل با همسایگان» شهرت داشت. بهار عربی و تمایل به حمایت از گروه های با تجربه در اسلام سیاسی، مانند النهضه در تونس و اخوان المسلمین در مصر، به این امر پایان داد.

اما ظهور روایت ناسیونالیستی همچنین به تثبیت ترکیه در خصومت‌ها علیه پ‌ک‌ک و گروه‌های وابسته به آن در سوریه و عراق کمک کرده است، در حالی که تمایل به نشان دادن قدرت ترکیه به مناقشات خارج از خاورمیانه، به ویژه در شرق مدیترانه منجر شده است. .

همه اینها به این معنی است که در حالی که ریشه اردوغان در اسلام سیاسی هرگز نمی تواند نادیده گرفته شود و همچنان برای محافظه کاران داخلی جذاب باشد، ناسیونالیسم ترک مسلما ایدئولوژی قوی تر در دولت ترکیه است و در آینده نیز به این کار ادامه خواهد داد.

بعدش چی؟

اکنون انتظار می رود اردوغان پس از نادیده گرفتن انتظارات نظرسنجی ها برای رسیدن به یک درصد از پیروزی مطلق در دور اول انتخابات ریاست جمهوری، در دور دوم 28 مه در برابر کولچداراوغلو پیروز شود.

اما رهبر ترکیه که 20 سال بر کشور حکومت کرده است، سال آینده 70 ساله خواهد شد و در زمان انتخابات ریاست جمهوری بعدی در سال 2028، 74 ساله خواهد شد.

این یک مشکل بزرگ برای حزب عدالت و توسعه است که بدون اردوغان بی سکان به نظر می رسد. اگرچه محبوبیت او به طور کلی ثابت مانده است، اما محبوبیت حزب کاهش یافته و رأی دهندگان را به سمت احزاب ناسیونالیست سوق داده است.

هیچ کس در حزب جاذبه یا محبوبیت اردوغان را ندارد.

برخی از تحلیلگران پیش بینی می کنند که این بدان معناست که راه برای یکی از اعضای حزب جمهوری خواه خلق (CHP)، شاید فردی مانند شهردار استانبول اکرم امام اوغلو، باز خواهد شد و جانشین اردوغان از سمت چپ خواهد آمد.

اما این ناسیونالیسم ترک است که چه در دولت و چه در اردوگاه مخالفان حاکم است و احتمال ظهور جانشین از جناح راست را بیشتر می کند.