[ad_1]
یک تحلیلگر سیاسی و اجتماعی درباره سختی های زندگی امروز صحبت کرد.
احمد زیدآبادی در کانال تلگرامی خود نوشت:
نیم قرن پیش نمی توانستیم باور کنیم وقتی از پدر و مادرمان شنیدیم که در دهه های 20 و 30 در ازای دریافت یک چهارم (معادل 750 گرم) ارزن ، آنها از صبح تا غروب آفتاب یک بستر آب حفر کردند!
با خود فکر کردیم ، چگونه می توانید با یک لیتر ارزن که قانون گذاران حاضر به توافق بودند زندگی کنید؟ در آن زمان هرگز به ذهن ما خطور نمی کرد که ممکن است دهه ها بعد با وضعیت مشابهی روبرو شویم!
دولت حداقل دستمزد امسال را حدود یك میلیون و نهصد هزار تامان اعلام كرده است ، اما می دانیم كه به دلیل بیكاری زیاد و نبود شغل ، بسیاری از كارمندان این رقم را دریافت نمی كنند. در بسیاری از مشاغل تولیدی و خدماتی ، افراد به تعداد بسیار کمتری استخدام می شوند.
من با زنی میانسال آشنا شدم که اخیراً از مرکز استان به یکی از شهرهای تابعه نقل مکان کرده بود تا با کمک یک زن دیگر در یک رستوران در فضای باز آشپزی کند. به دلیل مهاجرت مجبور شد اتاق متوسطی را در خانه پیرزنی عصبی که به او اجازه ورود از درب ساختمان به اتاقش را نمی داد اجاره کند و بنابراین آشپز بیچاره مجبور شد با هزار بدبختی از پنجره اتاق خود که رو به صحرا بود وارد شود. رویای خود و زندگی خود باشید!
حقوق ماهانه این زن یک میلیون تامان بود که وی بابت اجاره یک اتاق سیصد هزار تامان به صاحبخانه پرداخت کرد. در واقع ، برای دریافت هفتصد هزار تامان در ماه ، مجبور به مهاجرت و شروع به پخت و پز در رستوران خارج از خانه بدون هیچ گونه شرایط لازم شد. صاحب رستوران نیز به نوبه خود مبلغ اندکی از طریق وام تأمین کرد و به نظر وی تجارت مشروعی را آغاز کرد تا هم زنان را استخدام کند و هم سود کسب کند. با این حال ، این رستوران زیان ده نبود و بیشتر از دست رفته بود و صاحب آن گفت که با ترحم به این دو زن ، وی رستوران را سرپا نگه داشته وگرنه مجبور است هرچه زودتر آن را تعطیل کند. دروغ نگفت
در واقع به آشپز زن روزانه 33000 تامان پرداخت می شد كه این مبلغ روزانه 23000 تامان منهای اجاره خانه بود.
امروزه قیمت انواع غلات از جمله نخود به هر کیلوگرم حدود 60 هزار تامان رسیده است. در حقیقت اگر خانمی بیکار باشد و به او حقوق ندهند ، روزانه معادل 300 گرم کلوسوس حقوق می گیرد که تقریباً برابر با قیمت یک چهارم ارزن است! در حال حاضر ارزن در هر کیلوگرم حدود 30 هزار تمن است!
البته این زن می تواند به جای 300 گرم لپه ، چند قرص نان گندم با 23000 تامان خریداری کند که این کار را نمی توانست در دهه های 20 و 30 با یک چهارم ارزن انجام دهد ، اما نیازی به ذکر نیست که سطح دستمزد این افراد تقریباً برابر با دستمزد کارگران است. برای یک دهه به 20 و 30 رسیده است. آیا حسن روحانی و دیگران می گویند این را می توان “مقاومت شجاعانه مردم ایران در برابر تحریم ها” خواند؟ آیا این وضعیت ساکت بسیاری از افراد است که صدای آنها هیچ کجا شنیده نمی شود و حتی چنان درگیر مشکلات زندگی شده اند که اصلاً صدایی ندارند؟
این وضعیت اسفناک از همه لحاظ شرم آور است ، اما به نظر می رسد که شرم نیز کیمیا شده است!
یک تحلیلگر سیاسی و اجتماعی درباره سختی های زندگی امروز صحبت کرد.
آخرین اخبار (khabarfoori.com)
احمد زیدآبادی در کانال تلگرامی خود نوشت:
نیم قرن پیش نمی توانستیم باور کنیم وقتی از پدر و مادرمان شنیدیم که در دهه های 20 و 30 در ازای دریافت یک چهارم (معادل 750 گرم) ارزن ، آنها از صبح تا غروب آفتاب یک بستر آب حفر کردند!
با خود فکر کردیم ، چگونه می توانید با یک لیتر ارزن که قانون گذاران حاضر به توافق بودند زندگی کنید؟ در آن زمان هرگز به ذهن ما خطور نمی کرد که ممکن است دهه ها بعد با وضعیت مشابهی روبرو شویم!
دولت حداقل دستمزد امسال را حدود یك میلیون و نهصد هزار تامان اعلام كرده است ، اما می دانیم كه به دلیل بیكاری زیاد و نبود شغل ، بسیاری از كارمندان این رقم را دریافت نمی كنند. در بسیاری از مشاغل تولیدی و خدماتی ، افراد به تعداد بسیار کمتری استخدام می شوند.
من با زنی میانسال آشنا شدم که اخیراً از مرکز استان به یکی از شهرهای تابعه نقل مکان کرده بود تا با کمک یک زن دیگر در یک رستوران در فضای باز آشپزی کند. به دلیل مهاجرت مجبور شد اتاق متوسطی را در خانه پیرزنی عصبی که به او اجازه ورود از درب ساختمان به اتاقش را نمی داد اجاره کند و بنابراین آشپز بیچاره مجبور شد با هزار بدبختی از پنجره اتاق خود که رو به صحرا بود وارد شود. رویای خود و زندگی خود باشید!
حقوق ماهانه این زن یک میلیون تامان بود که وی بابت اجاره یک اتاق سیصد هزار تامان به صاحبخانه پرداخت کرد. در واقع ، برای دریافت هفتصد هزار تامان در ماه ، مجبور به مهاجرت و شروع به پخت و پز در رستوران خارج از خانه بدون هیچ گونه شرایط لازم شد. صاحب رستوران نیز به نوبه خود مبلغ اندکی از طریق وام تأمین کرد و به نظر وی تجارت مشروعی را آغاز کرد تا هم زنان را استخدام کند و هم سود کسب کند. با این حال ، این رستوران زیان ده نبود و بیشتر از دست رفته بود و صاحب آن گفت که با ترحم به این دو زن ، وی رستوران را سرپا نگه داشته وگرنه مجبور است هرچه زودتر آن را تعطیل کند. دروغ نگفت
در واقع به آشپز زن روزانه 33000 تامان پرداخت می شد كه این مبلغ روزانه 23000 تامان منهای اجاره خانه بود.
امروزه قیمت انواع غلات از جمله نخود به هر کیلوگرم حدود 60 هزار تامان رسیده است. در حقیقت اگر خانمی بیکار باشد و به او حقوق ندهند ، روزانه معادل 300 گرم کلوسوس حقوق می گیرد که تقریباً برابر با قیمت یک چهارم ارزن است! در حال حاضر ارزن در هر کیلوگرم حدود 30 هزار تمن است!
البته این زن می تواند به جای 300 گرم لپه ، چند قرص نان گندم با 23000 تامان خریداری کند که این کار را نمی توانست در دهه های 20 و 30 با یک چهارم ارزن انجام دهد ، اما نیازی به ذکر نیست که سطح دستمزد این افراد تقریباً برابر با دستمزد کارگران است. برای یک دهه به 20 و 30 رسیده است. آیا حسن روحانی و دیگران می گویند این را می توان “مقاومت شجاعانه مردم ایران در برابر تحریم ها” خواند؟ آیا این وضعیت ساکت بسیاری از افراد است که صدای آنها هیچ کجا شنیده نمی شود و حتی چنان درگیر مشکلات زندگی شده اند که اصلاً صدایی ندارند؟
این وضعیت اسفناک از همه لحاظ شرم آور است ، اما به نظر می رسد که شرم نیز کیمیا شده است!
[ad_2]