[ad_1]
اردوگاه پناهندگان بوروتا، چاد – آفتاب اواخر بعد از ظهر شعله ور بود که پسربچه ای که به سختی سه سال داشت، پوسته ای را از زمین غبارآلود برداشت. در دستان کوچکش، بقایای براق جنگ، سنگین ترین اسباب بازی به نظر می رسید.
در همان نزدیکی، گروهی از زنان از پناهگاه های موقت خود بیرون آمدند که از لباس های روشن که به چوب های چوبی بسته شده بودند، بیرون آمدند. آهنگی در دوردست به صدا در آمد، ریتم پر جنب و جوش آن با داستان های دلخراش قتل، فرار و عذابی که در این گوشه دورافتاده از شرق چاد زمزمه می شود، در تضاد است.
زارا خان عمر، یک پناهنده از منطقه دارفور سودان که اکنون در یک سکونتگاه غیررسمی در بوروتا پناه گرفته است، گفت: “با فرا رسیدن شب، آنها آمدند و کشتند.” “همه مردانی را که در راه خود پیدا می کنند، می کشند.”
این مرد 40 ساله یکی از بیش از 90 هزار نفری است که در هفته های اخیر برای فرار از جنگی که سودان را فراگرفته از مرز عبور کرده اند. در اواسط آوریل، رقابت بین فرمانده ارتش سودان، عبدالفتاح البرهان، و فرمانده یک گروه شبه‌نظامی موسوم به نیروی پشتیبانی سریع (RSF)، محمد حمدان “همدی” داگالو، به جنگ تبدیل شد. در حالی که خارطوم، پایتخت سودان، تا کنون صحنه اصلی نبرد بوده است، جنگ به شهرهای منطقه خسته از درگیری دارفور نیز کشیده شده است.
در آنجا، تجدید خشونت به سرعت ابعاد بین‌اجتماعی به خود گرفت و مردان مسلح عرب را در برابر مبارزان گروه قومی ماسالیت در رویارویی‌هایی قرار داد که شاهدان و بازماندگان آن را وحشیانه توصیف کردند.
[ad_2]