سودانی‌ها در حالی که پاسپورت‌هایشان در سفارت‌خانه‌های متروک غربی قفل شده است | اخبار درگیری

احمد محمود در پایان ماه مارس درخواست پاسپورت و ویزای خود را به سفارت سوئد در خارطوم، پایتخت سودان ارائه کرد. او هرگز فکر نمی کرد که سند سفر او را پس ندهند.

اما هنگامی که درگیری بین ارتش سودان و نیروهای پشتیبانی سریع (RSF) در گرفت، دیپلمات‌های سوئدی خدمات کنسولی را به حالت تعلیق درآوردند و ظرف چند روز از کشور گریختند.

محمود از طریق واتس اپ با یک دیپلمات سوئدی ارتباط برقرار کرد و از او خواست راه حلی بیابد که یا پاسپورتش را بگیرد یا حداقل یک کپی مهر شده از سفارت سوئد دریافت کند.

او می‌دانست که نمی‌تواند به‌طور قانونی بدون آن از کشور فرار کند.

“لطفاً به من اطلاع دهید که چه زمانی می توانم برای دریافت گذرنامه خود آماده باشم. من باید برای ترک کشورم آماده باشم. «ساختمان من دیگر امن نیست.”

دیپلمات پاسخ داد: «همانطور که اشاره کردم، عمیقاً متأسفم که بگویم امکان پذیر نیست.

محمود یکی از صدها متقاضی ویزای سودان – شاید حتی هزاران نفر – است که اکنون پس از تخلیه دیپلمات‌های غربی بدون بازگرداندن پاسپورت خود، در مناطق جنگی گرفتار شده است.

وکلا و محاصره کنندگان به الجزیره گفتند که دیپلمات ها یا کارمندان دولت از کشورهایی مانند انگلیس، سوئد، آلمان، هلند و اسپانیا از آن زمان دست خود را از مسئولیت شسته اند یا نتوانسته اند راه حل های مناسبی پیدا کنند.

اتباع سودانی که گذرنامه‌شان در سفارتخانه‌های غربی تخلیه‌شده در خارطوم قفل شده است، گفتند که برخی از مقامات دولت غربی به آنها گفته‌اند که برای گذرنامه جدید از مقامات محلی درخواست کنند.

با این حال، مقامات دوفاکتو سودان درگیر درگیری مسلحانه هستند که بیش از 500 نفر را کشته و ده ها هزار نفر را به کشورهای همسایه مانند مصر، چاد، سودان جنوبی و جیبوتی آواره کرده است.

مصر که حدود 900 کیلومتر از خارطوم فاصله دارد، نزدیک ترین و تنها راه فرار برای بسیاری است، اما کسانی که گذرنامه ندارند اجازه ورود ندارند.

محمود گفت: «حتی اگر بمباران بدتر شود، من نمی توانم آنجا را ترک کنم زیرا پاسپورت خود را ندارم. “من مطمئن هستم [the diplomats] برایم مهم نیست [Sudanese embassy] مقامات چه رسد به من که برای ویزای احمقانه اقدام کردم.

خانواده ها از هم جدا شدند

متقاضیان ویزای سودان که نمی توانند پاسپورت خود را پس بگیرند، نمی توانند با بستگان خود به کشورهای همسایه فرار کنند.

اشرف مالک، 23 ساله، گفت که خواهر و مادرش با فرزندان خردسال خود به مصر رفته بودند. او نزد برادرش ماند تا پاسپورت خود را از سفارت اسپانیا که در اوایل ماه جاری برای شرکت در یک کنفرانس برای ویزا درخواست کرده بود، دریافت کند.

وقتی جنگ شروع شد، مالک با شماره اضطراری سفارت تماس گرفت، اما زن آن طرف از کمک به او امتناع کرد.

او از من پرسید که آیا من اسپانیایی هستم. وقتی گفتم که نیستم، او تلفن را قطع کرد و از صحبت کردن با من امتناع کرد.» او به الجزیره گفت.

با توجه به ادامه درگیری در خارطوم، مالک به همراه برادرش به بندر سودان رفت که در حال حاضر از درگیری ها در امان است. برادرش اندکی پس از ورود، سوار کشتی‌ای شد که به مقصد جده، عربستان سعودی عازم بود.

مالک گفت: «او به دبی می رود و من در بندر سودان می مانم زیرا پاسپورت ندارم.

“ناامیدی بیشتر”

افراد دوتابعیتی سودانی که در خارج از کشور زندگی می کنند نیز در تلاش هستند تا دولت های خود را برای یافتن راه حلی برای عزیزانشان وادار کنند.

مردی که در بریتانیا پزشک است، گفت که چندین بار با مرکز درخواست ویزا تماس گرفته است تا از همسرش بپرسد که آیا همسرش می تواند پاسپورت خود را از سفارت در خارطوم که بسته است، پس بگیرد.

او از الجزیره خواست نام او یا همسرش را به خاطر ترس از اینکه وزارت کشور انگلیس بعداً درخواست ویزا آنها را رد کند، به دلیل انتقاد او از نحوه رسیدگی آنها به این وضعیت، اعلام نکند.

او گفت که ای کاش مقامات بریتانیا حداقل نسخه الکترونیکی پاسپورت همسرش را ارسال می کردند.

“نمی دانم چرا همه چیز به کندی پیش می رود. هر وقت زنگ میزنم [them]، من فقط با ناامیدی بیشتر گفتگو را به پایان می برم. من فقط یک راه حل می خواهم.»

الجزیره با وزارت کشور بریتانیا تماس گرفت اما در زمان انتشار هیچ نظری نداشت.

با این حال، وزیر کشور سوئلا براورمن اخیرا به خبرنگاران گفت که بریتانیا هیچ برنامه ای برای معرفی کانال های امن پناهندگی برای اتباع سودانی ندارد. وی افزود که تمرکز به شدت بر تخلیه شهروندان بریتانیا و وابستگان آنها بوده است.

از نظر قانونی مقصر؟

به گفته اما دی ناپولی، کارشناس حقوق بین الملل که در سودان مطالعه می کند، دولت های غربی ممکن است مسئول محدود کردن آزادی رفت و آمد شهروندان سودانی با عدم بازگرداندن گذرنامه به متقاضیان ویزا پس از شروع جنگ باشند.

او گفت که دولت های غربی میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی را امضا و تصویب کرده اند.

ماده 12 میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی می گوید: «هر کس آزاد است هر کشوری از جمله کشور خود را ترک کند».

دی ناپولی به الجزیره گفت: «همه ایالت هایی که افراد را رها یا بازداشت کرده اند، امضاکنندگان میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی هستند، بنابراین فکر می کنم آنها موظف به ارائه اسناد جایگزین هستند.

هیچ یک از این افراد نمی توانند به طور کامل از حق آزادی حرکت خود استفاده کنند، که به ویژه در چنین زمانی حیاتی است.”

توبی کادمن، وکیل حقوق بشر بین المللی مستقر در لندن، نیز اقدامات مقامات سفارت خارجی را زیر سوال برد.

سوال من این است که چرا دیپلمات های اروپایی پاسپورت شهروندان سودانی را در اختیار دارند؟ این به وضوح مانع از خروج آنها و جستجوی راه‌های امن و قانونی برای درخواست پناهندگی در نتیجه درگیری‌های مجدد در سودان می‌شود.»

“وضعیت بسیار ناخوشایند”

الجزیره با مقامات سوئدی و هلندی تماس گرفت تا از آنها بپرسد که برای یافتن راه حلی برای صدها متقاضی ویزای سودان که نمی توانند پاسپورت خود را پس بگیرند، چه می کنند.

دیدزیس ملبیکسیس، سخنگوی اداره مهاجرت سوئد در بیانیه ای گفت که کار سفارت سوئد در سودان با بهبود امنیت ادامه خواهد یافت.

ملبیکسیس نوشت: «این وضعیت بسیار ناخوشایندی است که متقاضیان در آن قرار گرفتند و احتمالاً سفارتخانه های بسیاری از کشورهای دیگر نیز تجربه مشابهی خواهند داشت.

ملبیکسیس در پاسخ به سوالی درباره مصیبت محمود، گفت که مقامات نمی توانند به سؤالات مربوط به یک نامزد خاص پاسخ دهند مگر اینکه آن نامزد به الجزیره اختیار قانونی برای کسب اطلاعات در مورد پرونده او بدهد. وکالتنامه باید به امضای محمود می رسید.

ملبیکسیس گفت: باید به صراحت نوشته شود که شخص مربوطه اجازه داده است که اطلاعات توسط ما افشا شود.

تسا ون استادن، سخنگوی وزارت خارجه هلند، به الجزیره گفت که تعدادی از گذرنامه‌های سودان در سفارت آنها قفل شده بود و وقوع ناگهانی خشونت در 15 آوریل سفارت را مجبور به تعطیلی فوری کرد.

ما نتوانستیم این پاسپورت ها را به دلیل وضعیت بد امنیتی دریافت کنیم. ما درک می کنیم که این مردم را در شرایط سختی قرار داده است. ون استادن در ایمیلی نوشت: ما فعالانه در حال بررسی فرصت‌ها برای ارائه پشتیبانی فردی هستیم.

کادمن گفت که دولت‌های غربی همچنان می‌توانند مسئول عدم انجام اقدامات کافی برای بازگرداندن گذرنامه‌های متقاضیان ویزا، با وجود بسته شدن سفارت‌خانه‌های ناشی از درگیری‌ها باشند.

“این واقعیت را تغییر نمی دهد [Western governments] از خروج افراد از یک منطقه درگیری جلوگیری کنید و اگر ثابت شود که … آن افراد مجروح شده اند یا جان خود را از دست داده اند، می تواند پیامدهای قانونی برای ادعاهایی علیه آن دولت ها داشته باشد.