[ad_1]
وقتی الهندی سعد مصطفی، یک پزشک سودانی 40 ساله، اولین انفجارهای توپخانه سنگین را شنید که آسمان آبی آفتابی خارطوم، پایتخت سودان را درنوردید، او در حین یک شیفت کاری شلوغ در شهر پزشکی المعلم، سر کار بود.
حوالی ساعت 9 صبح روز 15 آوریل در بیمارستان خصوصی بزرگ در 5 کیلومتری (3 مایلی) شمال فرودگاه بین المللی خارطوم بود – مرکز نبرد در جنگ قدرت بین ارتش و نیروهای پشتیبانی سریع شبه نظامی (RSF).
در حالی که آسیب شناس بالینی از پنجره بیمارستان به بیرون نگاه می کرد، دود غلیظی از دود سیاه را دید که از فرودگاه بلند می شد. قبل از اینکه کارکنان یا بیماران بتوانند بیمارستان را ترک کنند، اطراف آن توسط وسایل نقلیه RSF احاطه شده بود.
مصطفی هیچ هشداری درباره غیرعادی بودن صبح روز شنبه نداشت، اما با گذشت ساعت ها و روزها، وضعیت به یک “فیلم ترسناک” تبدیل شد، او به الجزیره گفت.
مصطفی گفت که طی چهار روز آینده صدها مجروح “از سر تا پا خونین” به بیمارستان منتقل شدند زیرا کادر پزشکی از گلوله ها و گلوله هایی که از پنجره های بیمارستان می بارید پنهان شدند.
سازمان جهانی بهداشت (WHO) گزارش داده است که در هفته گذشته حداقل 413 نفر کشته و بیش از 3550 نفر زخمی شده اند.
مصطفی که در سرکوب تظاهرات ضد دولتی در سال 2019 علیه عمر البشیر، رئیس جمهور سابق، به درمان تظاهرکنندگان مجروح کمک کرد، گفت: «من هرگز چنین چیزی را تجربه نکرده ام.
“می خواستم به آنها بدهم [the patients and wounded] او گفت: تمام چیزی که می توانم ارائه دهم. «خیلی ها جلوی چشم ما مردند. ما نتوانستیم آنها را نجات دهیم.»
با فلج شدن سیستم بهداشتی پس از تعطیلی ده ها بیمارستان به دلیل چند روز خشونت بی امان، پزشکان و گروه های بشردوستانه بین المللی زنگ خطر را در مورد وضعیت وخیم انسانی در حال رخ دادن در سودان به صدا درآورده اند.
کمیته مرکزی پزشکان سودانی و اتحادیه پزشکان سودانی تخمین زدند که 70 درصد یا 39 بیمارستان از 59 بیمارستان در خارطوم و ایالت های مجاور باید تعطیل شوند.
سازمان جهانی بهداشت هشدار داده است که بیمارستان ها با کمبود خون، تجهیزات پزشکی و تجهیزات مواجه هستند.
احساس ناتوانی
در مدت چند ساعت پس از درگیری اولیه، حدود 200 کارمند و 150 بیمار در شهر پزشکی المعلم به دلیل بارش توپخانه سنگین بر روی بیمارستان، به دام افتادند که بخش‌های بزرگی از مجتمع را ویران کرد و همه را مجبور کرد به طبقه همکف بروند.
مصطفی به الجزیره گفت: «این یک گردباد بود. ما سعی کردیم بیماران را به خانه بفرستیم، بیماران بحرانی را به نقاط امن بیمارستان منتقل کنیم و آمبولانس ها را برای انتقال مجروحان بفرستیم. اما قبل از اینکه ما بتوانیم آنجا را ترک کنیم، خیابان ها به منطقه جنگی تبدیل شده بود و هیچ راهی برای خروج سالم از بیمارستان وجود نداشت.
او با تشریح هجوم حدود 300 مرد مجروح که از درها عبور می کردند، گفت: «سپس سربازان خون آلود با زخم هایی بر روی هر قسمت از بدنشان آمدند.
طی چهار روز بعد، با تشدید درگیری در اطراف بیمارستان، کارکنان به تلاش خود ادامه دادند تا مردم را به خانه و محل امن برگردانند. در نهایت غذا و آب بسته بندی شده تمام شد و لوازم و تجهیزات پزشکی کمیاب شد.
مصطفی گفت: «بدترین قسمت تماشای مجروحان و بیماران مزمن برای زنده ماندن بود. آنها از قبل آسیب پذیر بودند و ما در تلاش برای کمک به آنها احساس فلج می کردیم.
تا روز سه‌شنبه، مذاکرات آتش‌بس بین ژنرال‌های متخاصم، عبدالفتاح البرهان ارتش و محمد حمدان داگالو از نیروهای RSF، که معمولاً به نام همدی شناخته می‌شود، همه را امیدوار کرد که ممکن است بتوانند فرار کنند.
مصطفی به همراه یکی از همکارانش بیمارستان را ترک کرد تا به خانه هایشان در شهر دوقلوی خارطوم، عمران، برود. این دو پزشک توسط یکی از دوستانشان انتخاب شدند. در ماشین با آنها دو دانش آموز بودند که همچنین امیدوار بودند در زمان آرامش در جنگ از رود نیل عبور کنند.
اما قبل از اینکه خیلی دور شویم، آتش‌بس شکست و درگیری‌ها از سر گرفته شد. مصطفی با اشاره به محله ای در شمال شرقی خارطوم، گفت: ما مجبور شدیم در یک مرکز پزشکی که اکنون خالی بود، پنهان شویم.
“وضعیت حتی بدتر از نزدیکی بیمارستان ما بود، [which] مصطفی گفت ما همین الان رفتیم. ساختمان‌های مسکونی و یک مسجد مجاور هدف قرار گرفتند و خیابان‌ها برای پیاده‌روی کاملاً ناامن بود.»
حزب پنج نفره شب را تحت پوشش توپخانه سنگین گذراند. هنگامی که مصطفی و بقیه گروه در زیرزمین خمیده بودند، چیزی را دید که به گفته خودش برای همیشه در حافظه اش حک می شود.
او درباره یک مجروح گفت: «هیچ جسد بی جانی را که در ورودی مرکز درمانی دیدم را فراموش نمی کنم. ما سعی کردیم او را بیرون بکشیم اما گلوله باران بی امان بود و وسایل نقلیه RSF در خیابان ها پرسه می زدند.
هنگامی که روز چهارشنبه تلاش جدیدی برای آتش بس اعلام شد، این گروه بعد از ظهر به خانه های خود فرار کردند. پس از دو بار توقف و جستجو توسط نیروهای RSF، آنها در نهایت از پل عبور کردند و به Omdurman رسیدند.
مصطفی گفت: «فکر می کردم دیگر همسر و مادرم را نبینم، اما الان در خانه هستم.
اگرچه او از بازگشت خوشحال است، اما ذهنش آرام نمی گیرد زیرا سیستم بهداشتی همچنان در حال فروپاشی است و شعله های خشونت کشورش را فرا می گیرد.
همکاران مصطفی که باقی مانده بودند، توانستند بیماران باقیمانده خود را به مراکز دیگر منتقل کنند، زیرا حملات و کمبود تجهیزات پزشکی در بیمارستان المعلم در نهایت باعث شد تا به لیست رو به رشد مراکز بهداشتی بپیوندد تا بسته شود.
مصطفی مانند بسیاری از اعضای کادر پزشکی در سراسر کشور تلاش می کند تا جایی که امکان دارد خدمات خود را ارائه دهد. او برای بازگشایی یک مرکز پزشکی، کمک به بیماران عادی و پذیرایی از مجروحانی که می‌توانستند به آنجا منتقل شوند، به چند دوست پزشک در اومدورمان پیوست.
یک بحران مداوم
نیاز هنوز حاد است.
به گفته عاصم ابرو، یک پزشک 30 ساله در اومدورمان، بسیاری از بیمارستان ها به دلیل تمام شدن تجهیزات پزشکی و تخریب ایستگاه های اکسیژن مجبور به تعطیلی شده اند.
آبارو به الجزیره گفت: «راه رفتن در خیابان برای کسی امن نیست. پزشکان و بیماران برای رسیدن به معدود بیمارستان‌های فعال که باز مانده‌اند مشکل دارند.»
هیچ منبع جدیدی به ما نمی رسد و منابع برق، آب و غذا رو به اتمام است.
آبارو گفت که پزشکان برای سازماندهی و انجام مشاوره آنلاین برای بیماران در خارطوم و ایالت های همسایه به تلفن ها و رسانه های اجتماعی متکی هستند.
به گفته ژرمین موهو، سخنگوی کمیته بین المللی صلیب سرخ در سودان، بحران بهداشتی به عدم دسترسی کارکنان پزشکی به بیمارستان ها، محدودیت در حرکت آمبولانس ها و کمبود برق و آب در بسیاری از بیمارستان ها مرتبط است.
او به الجزیره گفت: «خارطوم بیشترین آسیب را از این وضعیت امنیتی تهدید می کند.
اگرچه یک آتش‌بس 72 ساعته در شامگاه جمعه اعلام شد تا مردم بتوانند عید فطر را جشن بگیرند، جنگ ادامه یافت و ضربه‌ای به تلاش‌های بین‌المللی برای پایان دادن به بیش از یک هفته درگیری وارد کرد.
آبارو نیز مانند مصطفی خواستار آتش بس شد تا به پرسنل پزشکی اجازه دهد تا به نیازمندان کمک کنند.
آبارو گفت: «وضعیت در حال سخت شدن است. “اگر به زودی مداخله ای صورت نگیرد، ما واقعا نمی توانیم بگوییم که چقدر بد خواهد شد.”
[ad_2]