[ad_1]
تنش‌ها میان صربستان و کوزوو در آخر این هفته پس از حمله پلیس کوزوو به مناطق تحت سلطه صرب‌ها در شمال منطقه و تصرف ساختمان‌های شهرداری محلی دوباره شعله‌ور شد.
درگیری شدید بین پلیس کوزوو و نیروهای حافظ صلح ناتو از یک طرف و صرب های محلی از سوی دیگر منجر به زخمی شدن چندین نفر از هر دو طرف شد.
این وضعیت دوباره به ترس از تجدید درگیری 1998-1999 در کوزوو دامن زد که جان بیش از 10000 نفر را گرفت و بیش از یک میلیون نفر را بی خانمان کرد.
چرا صربستان و کوزوو با هم اختلاف دارند؟
کوزوو یک سرزمین عمدتاً آلبانیایی است که قبلاً استان صربستان بوده است. در سال 2008 اعلام استقلال کرد.
صربستان از به رسمیت شناختن کشور کوزوو امتناع کرده است و همچنان آن را بخشی از صربستان می داند، اگرچه هیچ کنترل رسمی در آنجا ندارد.
استقلال کوزوو توسط حدود 100 کشور از جمله ایالات متحده به رسمیت شناخته شده است.
روسیه، چین و پنج کشور اتحادیه اروپا در کنار صربستان قرار گرفتند. این بن بست تنش ها را حفظ می کند و از ثبات کامل منطقه بالکان پس از جنگ های خونین دهه 1990 جلوگیری می کند.
آخرین شیوع در مورد چیست؟
پس از اینکه صرب ها انتخابات محلی ماه گذشته در شمال کوزوو را با اکثریت صرب تحریم کردند، شهرداران تازه انتخاب شده آلبانیایی تبار با کمک پلیس ضدشورش کوزوو جمعه گذشته به دفاتر خود نقل مکان کردند.
صرب ها سعی کردند از تسخیر آنها جلوگیری کنند، اما پلیس برای متفرق کردن آنها از گاز اشک آور استفاده کرد.
روز دوشنبه، صرب‌ها در مقابل ساختمان‌های شهرداری دست به تظاهرات زدند که منجر به درگیری شدیدی شد که به درگیری‌های خشونت‌آمیز بین صلح‌بانان صرب و کوزوو و پلیس محلی انجامید.
درگیری قومی در کوزوو چقدر عمیق است؟
اختلاف بر سر کوزوو قرن ها قدمت دارد. صربستان برای این منطقه به عنوان قلب دولت و مذهب خود ارزش قائل است.
در کوزوو صومعه های ارتدوکس صرب های قرون وسطایی زیادی وجود دارد. ناسیونالیست‌های صرب نبرد سال 1389 با ترک‌های عثمانی را نماد مبارزه ملی خود می‌دانند.
اکثریت آلبانیایی های قومی در کوزوو کوزوو را کشور خود می دانند و صربستان را به اشغال و سرکوب متهم می کنند. شورشیان آلبانیایی قومی در سال 1998 شورشی را برای رهایی کشور از سلطه صرب ها آغاز کردند.
واکنش وحشیانه بلگراد باعث مداخله ناتو در سال 1999 شد که صربستان را مجبور به عقب نشینی و واگذاری کنترل به نیروهای حافظ صلح بین المللی کرد.
وضعیت محلی چگونه است؟
تنش دائمی بین دولت کوزوو و صرب‌ها که بیشتر در شمال این کشور زندگی می‌کنند و روابط نزدیکی با بلگراد دارند، وجود دارد.
تلاش های دولت مرکزی برای اعمال کنترل بیشتر در شمال تحت سلطه صرب ها معمولا با مقاومت صرب ها مواجه می شود.
میتروویکا، شهر اصلی در شمال، عملاً به یک بخش آلبانیایی قومی و بخشی تحت کنترل صرب ها تقسیم شده است و دو طرف به ندرت با هم مخلوط می شوند. همچنین مناطق کوچکتری در جنوب کوزوو وجود دارد که صرب‌ها در آن زندگی می‌کنند، در حالی که ده‌ها هزار صرب کوزوو در مرکز صربستان زندگی می‌کنند، جایی که با خروج نیروهای صرب در سال 1999 از آنجا گریختند.
آیا تلاشی برای حل اختلاف صورت گرفته است؟
تلاش بین المللی دائمی برای یافتن زبان مشترک وجود دارد، اما هنوز توافق نهایی وجود ندارد.
نمایندگان اتحادیه اروپا در مذاکرات برای عادی سازی روابط میان دو طرف میانجیگری کردند. توافقات متعددی در طول مذاکرات حاصل شد، اما به ندرت در میدان اجرا شد. در برخی زمینه ها نتایجی مانند ایجاد آزادی رفت و آمد در کشور حاصل می شود.
تغییر مرزها و مبادله اراضی به عنوان راهی برای پیشرفت پیشنهاد شده است، اما این امر توسط بسیاری از کشورهای اتحادیه اروپا به دلیل نگرانی از این که می تواند باعث ایجاد یک واکنش زنجیره ای در سایر مناطق بالکان از نظر قومیتی شود و دردسرهای بیشتری در منطقه پس از جنگ های بالکان ایجاد کند رد شده است. دهه 90.
بازیکنان اصلی چه کسانی هستند؟
هر دو کوزوو و صربستان توسط رهبران ملی گرا رهبری می شوند که هیچ تمایلی برای سازش نشان نداده اند.
در کوزوو، آلبین کورتی، رهبر سابق اعتراضات دانشجویی و زندانی سیاسی در صربستان، دولت را رهبری می‌کند و مذاکره‌کننده اصلی مذاکرات با میانجیگری اتحادیه اروپا است. او همچنین به عنوان حامی سرسخت اتحاد کوزوو با آلبانی شناخته می شد و مخالف هرگونه سازش با صربستان بود.
صربستان توسط الکساندر ووچیچ رئیس جمهور پوپولیست رهبری می شود که در طول جنگ کوزوو وزیر اطلاعات بود. این ملی‌گرای افراطی اصرار دارد که هر راه‌حلی باید مصالحه باشد و می‌گوید که کشور حل نمی‌شود مگر اینکه چیزی به دست آورد.
بعد چه اتفاقی می افتد؟
مقامات بین المللی امیدوارند در ماه های آینده مذاکرات را تسریع کنند و به راه حلی دست یابند.
هرگونه مداخله نظامی صربستان در کوزوو به معنای درگیری با نیروهای حافظ صلح ناتو است که در آنجا مستقر هستند. بلگراد صرب‌های کوزوو را کنترل می‌کند و کوزوو نمی‌تواند بدون حل اختلاف با صربستان به عضویت سازمان ملل متحد و یک کشور کارآمد تبدیل شود.
[ad_2]