[ad_1]
در یک بعد از ظهر اوایل بهار، ساحل ترگانتل در نور خیره کننده ای غوطه ور می شود، که یادآور نقاشی منظره نگار بریتانیایی جی ام دبلیو ترنر است، زمانی که دریا، آسمان و خورشید در هم می آمیزند.
“زیبا است، نه؟ راب آرنولد، 65 ساله، فعال محیط زیست و هنرمند، می‌گوید: اما به پاهای خود نگاه کنید.
قطعات پلاستیکی به اندازه یک لنز هستند و توسط صنعت برای ساخت محصولات پلاستیکی استفاده می شود. این اشک‌ها به‌عنوان نوردل‌ها شناخته می‌شوند و گاهی اوقات به آنها «اشک‌های پری دریایی» نیز گفته می‌شود، زیرا وقتی در تأسیسات صنعتی ریخته می‌شوند، می‌توانند از زهکشی و به دریا کشیده شوند.
به گفته موسسه خیریه بریتانیایی Fauna & Flora International، سالانه حدود 11.5 تریلیون آجیل در اقیانوس ها به پایان می رسد.
پس از رها شدن در محیط طبیعی، آجیل ها در جریان های اقیانوسی به گردش در می آیند و اغلب در سواحل و دیگر سواحل آب می شوند.
آرنولد می گوید: آنها شبیه تخم ماهی هستند، بنابراین پرندگان و سایر موجودات دریایی از گلوله ها می خورند، که آلاینده های سمی را نیز جذب می کند و بر کل زنجیره غذایی تأثیر منفی می گذارد.
او یکی از حدود 10 نفری است که با استفاده از دستگاهی که او از یک حوض پلاستیکی، یک رنده بزرگ و مجموعه‌ای از لوله‌ها اختراع کرده، در پاکسازی ساحل در منطقه کورنوال در جنوب غربی انگلستان شرکت می‌کند.
این مهندس سابق می‌گوید: «این ضایعات پلاستیکی را از زباله‌های طبیعی و شن و ماسه جدا می‌کند، به لطف سیستم فیلتر و شناور آب».
سپس از چین‌های جمع‌آوری‌شده و سایر میکروپلاستیک‌ها – قطعات کوچک پلاستیکی که از قطعات بزرگ‌تر جدا شده‌اند – در آثار هنری استفاده می‌کند.
جد لوئیس، 58 ساله، با پوشیدن یک هودی خاکی که نام انجمن محلی پاکسازی ساحل را دارد، می‌گوید عوامل متعددی آسیب‌پذیری ساحل را افزایش می‌دهد.
او می گوید: «این ساحل به دلیل موقعیت جغرافیایی، جریان های دریایی که بر آن تأثیر می گذارد و شکل بسیار باز آن، به ویژه آلوده است.
لوئیس می گوید: «پاییز و زمستان زمانی است که به دلیل آب و هوا بیشترین میکروپلاستیک ها را پیدا می کنیم. “طوفان، رعد و برق و باد – که آنها را به سطح می آورد.
متأسفانه پلاستیک برای ماندن آمده است، از بین نمی رود.»
یکی دیگر از داوطلبان، کلر والرشتاین، 53 ساله، می گوید که این کار کمی شبیه انجام باستان شناسی است.
او می‌گوید: «اگر در شن‌ها حفاری کنید، لایه‌های مختلفی از پلاستیک را خواهید یافت.
برخی از nurdles به آرنولد برای خلاقیت های هنری او می روند، در حالی که برخی دیگر برای افزایش آگاهی در مدارس استفاده می شود.
مابقی که قابل بازیافت نیستند به سطل زباله می روند و سوزانده می شوند.
پس از سه ساعت، داوطلبان تنها چند متر مربع از ساحل را تمیز کردند.
آرنولد طعمه خود را بررسی می کند، یک برزنت بزرگ پر از شانه و سایر میکروپلاستیک ها.
هنگامی که آنها خشک و دسته بندی شدند، او می تواند آنها را به 20 میلیون نردل که در طول شش سال جمع آوری کرده است اضافه کند. آنها را در گاراژ یکی از دوستان ذخیره می کند.
برجسته‌ترین اثر آرنولد با استفاده از چین‌ها، مجسمه‌ای 1.7 متری (5.5 فوت) شبیه مجسمه‌های موآی در جزیره ایستر است.
این اثر در موزه ملی دریایی کورنوال در شهر ساحلی فالموث تحت عنوان یک درس تاریخ به نمایش گذاشته شده است.
آرنولد می گوید: «این استعاره ای است از کاری که ما در اینجا با سیاره زمین خود انجام می دهیم. ما با استفاده از منابع سیاره خود را آلوده می کنیم. اگر آن را نابود کنیم، جایی برای رفتن نداریم. اینجا تنها خانه ماست.»
برای آفرینش بعدی خود، او می‌خواهد توپ‌های پلاستیکی کوچک را به شکل شهاب‌سنگی در بیاورد که به سمت زمین حرکت می‌کند تا شهاب‌سنگی که باعث انقراض دایناسورها شده است.
آرنولد پس از تمیز کردن ساحل و بستن چمدان هایش ناامید به نظر می رسد.
او می‌گوید: «بعضی وقت‌ها به این فکر می‌کنم که همه کیسه‌های تکه‌ای را از روی پل به داخل رودخانه بیندازم. آنقدر تکان دهنده خواهد بود که شاید مردم بالاخره متوجه شوند.»
[ad_2]